31 december 2012

Carbid

'Vijf kilo voor €16,00' stond er in de krant: carbid om het Oude Jaar mee weg te schieten.
Wij kregen dat spul vroeger van de dorpssmid als het zo ver was. Wij, dorpsjongetjes die in de weer gingen met een grote lege verfbus. De methode: stukje carbid er in, even erin pissen en afknijpen, carbid gaat sissen en gas ontwikkelen, deksel erop slaan, voet erop om de bus klem te zetten en lucifer bij het geslagen spijkergat aan de onderzijde en met een knal vloog het deksel een tiental meters weg.
Daar waren we een hele oudejaarsmiddag zoet mee. Op het laatst was het nog een crime om het carbid aan het sissen te krijgen want alle jongensblazen raakten leeg. Ik had een truuk bedacht om me populair te maken, want ik behoorde niet bij de haantjes de voorste, de branieschoppers, maar  tot de 'meeloop -en gedoogcategorie'.  In het begin van onze knalsessie wilde elke stoere jongen wel pissen en ik hield me (noodgedwongen)  gedeisd. Pas op het eind kwam ik op de proppen met een nog redelijk gevulde blaas en konden we nog een tijdje doorknallen.

freek

28 december 2012

De oude agenda

Het was een mooi middagritueel, ergens in dat rare weekje tussen kerst en oud en nieuw. Je ging er eens goed voor zitten aan een opgeruimde tafel. Alleen twee agenda's, een verse balpen (liever: fineliner) en een kopje thee werden toegelaten. De radio stond uit. Opengeklapt links lag de oude agenda vol krassen en aanvullingen, opengeklapt rechts de nieuwe, maagdelijk blank. Wie schrijf je in voor het volgend jaar? En vooral: wie valt af? Ik mis die dag. Of het nu een zondag was of een dinsdag, het maakte niet uit. Er was geen school, geen werk, geen vakantie. Alle houvast van het weekritme viel weg in het lage, laatste licht. Een voor een liet je de namen van vrienden, collega's, buren en kennissen passeren. De meesten gingen over. Maar sommigen, die je al twee jaar met de hakken over de sloot had meegenomen, haalden de nieuwe agenda niet.
Tegenwoordig sleep ik een aandikkend bestand digitale contactgegevens achter me aan. Wie ik verwijder uit mijn smartphone wordt er tien minuten later door de cloud doodleuk weer ingestopt. Nu maak ik van nature weinig vijanden maar stel je voor: elke dag zouden ze weer oppoppen, gnuivend en grimlachend.
Er zit ook een voordeel aan het onuitwisbare bestand. Waar je voorheen na lang dubben de overleden vriend, vader of zwager in je nieuwe agenda meenam tot je de grens van eerbetoon naar aanstellerij bereikt had, beslist Apple of Android nu dat zij het eeuwige leven hebben.

Metz

Postcodeloterij

We worden elke dag op de t.v. lastig gevallen door een een dikke kale man in een rood satijnen jack, die zich al jaren de longen uit het lijf schreeuwt; een BNster op leeftijd die na weer een scheiding een paar centen bijverdient en een mooie meid die achter de ramen zit. Deze laatste verdient daar ook centen mee. Ze zit namelijk op de uitkijk: de slanke benen over elkaar geslagen, tuurt zij uit het raam en als de verlichte kersttruck van de Postcodeloterij langs komt, draait ze zich om en roept naar die kale dikke en die rijpe andere: 'Haiser'.
In een verkorte versie van deze spot, die later in het STER-blok is geprogrammeerd, draait ze zich alleen maar om en knipoogt naar ons, want wij weten het immers al:
'Haiser'.

freek

27 december 2012

De Fryske Marren

Mijn gemeente wordt heringedeeld en dat kan gebeuren. Dat gebeurt immers altijd om de zoveel jaar. Tevens sluimert er bestuurlijk ergens het idee dat die grotere gemeentes in de toekomst een landsdeel gaan vormen, zodat onze provincie kan worden opgeheven en opgaat in een Noordelijk Landsdeel. Ook daar is niks mis mee als dat voordelen oplevert en efficiënter is. Alleen, bij ons gaat dan plotseling het 'Volkseigene' opspelen. Wij zijn immers niet alleen 'van vreemde smetten vrij', maar ook 'it beste lân fan ierde'.
Terug naar de gemeente. Vroeger hadden deze bestuurlijke eenheidjes mooie namen die ergens in de historie wortelden, maar nu komen ze uit de koker van een marketingbureau. Zo gaat mijn gemeente straks  'De Friese Meren'  heten, in hoop dat dit wat mensen trekt.
Maar onze  Fryske Nasjonale Partij wil nu  dat onze gemeente De Fryske Marren gaat heten; u begrijpt wel waarom.
Ik hoop dat dit nog jaren kibbelen wordt.

freek

24 december 2012

Binnenkort

Dat is fijn, dacht ik toen ik deze folder ontving. Terwijl ik zocht naar de afrekening van het NUON kwam ik hem tegen. Hij ligt al ruim zeven jaar in het laatje Gas & Licht. Daar leg ik hem weer in terug; kan-ie rustig wachten op de dag dat de watermeter komt. Want ooit zal hij komen, de watermeter.

Metz leest de post

Enkelband

Een  rechtbankverslag in ons prachblad (sinds 1752) behandelt de zaak van de man die met een mes het schoolplein van zijn dochtertje op kwam om verhaal te halen. Een politieman schoot in zijn been en het wapen uit zijn hand en de messenzwaaier kreeg een behoorlijke douw.
De man ging in hoger beroep, dat duurt even en intussen staan twee partijen nu tegenover elkaar: het Openbaar Ministerie wil dat de man hangende het hoger beroep wordt opgesloten en de avocaat van de dader, wil zijn cliënt op vrije voeten zien, zolang er geen onherroepelijk vonnis is. De argumentatie van deze advocaat is curieus en kan alleen in ons gewest worden gebruikt: de voorlopige invrijheidstelling  geeft mijnheer de mogelijkheid om deel te nemen aan een eventuele elfstedentocht.
Goed gevonden!
Trouwens, de rechters vonnisten dat de man niet werd opgesloten, maar wel een enkelbandje moest dragen. En omdat de elfstedentocht, grotendeels buiten de actieradius van het enkelbandje wordt geschaatst, is deelname uitgesloten.

freek

23 december 2012

Sorry

We waren bij de wedstrijd van mijn club tegen Vitesse. We wonnen, waren opgelucht, maar dit terzijde. Waar het in dit stukje om gaat was de sfeer van de wedstrijd. Dezelfde overtredingen als altijd werden gemaakt, maar nu vergezeld van een vriendschappelijk tikje op het kreunende hoofd  De getroffen speler werd vervolgens met een amicaal gebaar door de overtreder omhoog gehesen. Zelfs de scheidsrechter kreeg een vriendschappelijk  klopje op de schouder als hij een gele kaart voor een boosdoener had getrokken en sterker nog, de enkele speler die protesteerde tegen een scheidsrechtelijke dwaling kreeg onmiddellijk een gele kaart, vergezeld van een verontschuldigend schouderophalen van de scheids.
Sorry!
Fatsoen moet je doen, maar niet overdrijven, toch!

freek

21 december 2012

De logica van Kees Boonman

€ 500.000,- schijnt Matthijs van Nieuwkerk te verdienen bij de VARA. Daar kunnen we van alles van vinden, en dat doe ik, maar nu wil ik het over iemand anders hebben. Over Kees Boonman, die als politiek verslaggever werkt bij de TROS, meen ik. Hij vindt dat bestuurders van woningbouwverenigingen en zorginstellingen veel te veel geld verdienen en dat vind ik ook maar daar wil ik het nu niet over hebben. Nu wil ik het over huichel hebben. Daar moest ik namelijk aan denken toen ik Kees Boonman op de radio hoorde zeggen dat het niet erg is dat Matthijs van Nieuwkerk veel geld verdient. Dat is acceptabel "omdat hij er erg hard voor moet werken".
In de logica van Kees Boonman tweeëneenhalf keer zo hard als iemand die de balkenendenorm verdient en vijftien keer zo hard als iemand met een modaal inkomen. Zo'n Jan Modaal is eigenlijk maar een lijntrekker. De grootste niksnutten zijn in de logica van Kees Boonman mensen met een bijstandsuitkering, die vreten veertig keer zo weinig uit als Matthijs van Nieuwkerk.

Metz luistert radio

Trap

Ik ben niet zo voor filmpjes die om te lachen zijn en wees gerust: hier valt niemand van de trap. Maar hele mooie dingen voor jezelf houden, zit ook niet in me. Vandaar.

Metz kijkt filmpje

Thialf 2

Als er kampioenschappen werden verreden op deze bijna overleden baan dan kwamen van heinde en verre die supporters naar ons gewest. In mijn dorp werden de leegstaande zomerhuisjes bevolkt door vrolijke groepjes uit het hele land. Ik weet van hen hoe het komt dat er zo'n massa-hysterie op die door betonrot aangetaste tribunes ontstond. De KNSB ventte die kaarten uitsluitend uit bij de bij die bond aangesloten ijsclubs en dan ontstond er in b.v. een dorpje in Zuid Holland  een soort van collectieve opwinding in de trant van: 'Jongens zullen we een bus huren en twee dagen feesten in Thialf'.
Deze supporters bleven dan terugkomen, want met haakte naar de sfeer van collectieve verbroedering en zwaaien naar de televisie. Het zelfde doet zich voor bij die op klompen achteruitlopende vierdaagseloper in Nijmegen met het bord 'Hier loopt opa Henk' op de rug. Eén keer per jaar gezien worden, is mooi in een mensenleven.
Als ik, tijdens één of ander schaatskampioenschap, zondagochtend de hond uit liet, verlieten de gehuurde Ford Transitbusjes weer en masse ons bungalowpark voor de tweede en laatste dag. Door de mist van de ochtend zag ik dan uitgebluste, maar geschminkte en opgetuigde gezichten van de schaatssupporters tegen de ramen hangen. Ik zwaaide dan, maar niemand zwaaide terug.
Fellini in de polder.

freek

20 december 2012

Goede doelen

De bakker stopte het kerstbrood in een tas en wees me op het smakelijke taartje naast de kassa. "Eentje erbij doen? Kost maar 5 euro waarvan 1 euro naar Serieus Request gaat".
Bij het betreden van de bakkerswinkel had ik dat mooie gebakje gezien en direct besloten het niet aan te schaffen. Daar kan dat taartje niks aan doen. Het is het publieke vlaggen met goede doelen wat me tegenstaat. Voor tegen kanker een snor laten staan. Voor tegen aids een armbandje dragen. Voor tegen kindersterfte een taartje eten. Voor tegen alweer kanker een berg op fietsen; ik knijs dat niet. Mag het ook in stilte? Een girootje uitschrijven voor Unicef, Rode Kruis of KWF? Een berg op fietsen zonder bijbedoelingen? En mag ik dan passen bij het publieke vertoon?
"Nee, dank u".

Metz geeft niet

PS Wist u dat twee keer schieten met de patriotraket (vanaf eind januari te zien in Turkije) net zoveel kost als dat hele Serieus Request afgelopen jaar opleverde?
Boem... Boem... negen miljoen.

Thialf

Ze zitten hier billen te knijpen in het hoge Noorden. Wordt Thialf verbouwd, gesloopt en nieuw gebouwd en hoe dan verder?  De politiek laat zich van haar stroperigste kant zien, want we onderzoeken, berekenen en ontwerpen al jaren dat het een lieve lust is, maar besluiten nemen, ho maar! Nu hebben onze Provinciale Staten, terwijl ze gisteren uiteindelijk moesten beslissen toch weer een extra onderzoek gevraagd dat in februari klaar moet zijn. Een schaamlaponderzoek dus.

Voor duizend euro per dagdeel lever ik een rapport af dat klinkt als een klok. Samengevat: slopen die handel en er een volkstuin voor de voedselbank van maken. Schaatsen doen we weer lekker op buitenijs. Bovendien is het zo'n klein sportje in de wereld dat het toch binnenkort van de Olympische Spelen wordt verwijderd vanwege het feit dat er te weinig landen zijn waar deze sport nog wordt beoefend.
We benoemen de Nederlandse kampioenen schaatsen op diverse afstanden, die deze titel behalen op een ondergespoten weilandje in Emmer Compascuum meteen tot Europese en wereldkampioenen; scheelt veel treurige ritje met de koets door één of ander dorp.

En al die rare toeschouwers met Vikingkhelmen, oranje pruiken met vlechtjes en vies gesabbelde weggooiknuffels hevelen we over naar de uitwedstrijden van het Nederlands voetbalelftal en hebben gratis toegang bij alle schaatswedstrijden waar dan ook in dit land.

Friesland Thialfvrij, Friesland Thialfvrij!

freek



19 december 2012

Pensioenbrief



Vorige week kreeg ik een brief van het stadsdeel waar ik eind vorige eeuw, in de jaren dat Freek nog jong genoeg was om Sinterklaas te spelen, een tijdje wethouder was. Straks, als ik bijna net zo oud ben als Sinterklaas, krijg ik bovenop mijn AOW een pensioenuitkering van dat stadsdeel. Het bedrag dat ik dan zal ontvangen wordt elk jaar minder. Dat schijnt normaal te zijn. Bij de laatste brief kreeg ik een toelichting van het afdelingshoofd personeelszaken van het stadsdeel. Zij legt mij uit hoe dat zit.
In de eerste zin raak ik al de weg kwijt. Is de brief nu door haar opgesteld of haalt ze enkelvoud en meervoud door de war en verwijst ze naar de overzichten van pensioenberekenaar Mercer? In de tweede alinea raak ik verder van de route af. Voor de berekening van de pensioenspaarpot is uitgegaan, zo zegt het hoofd, van de rekenregels die daarvoor gelden. Ja, dat mag ik hopen zeg! Dat ze niet plotseling de winstmodellen van een Griekse dagmarkt los heeft gelaten op mijn pensioen. In de volgende zin staat alleen een onderwerp; een gezegde en een lijdend voorwerp konden er niet van af. Daar moeten we aan wennen. Vervolgens zegt ze dat de pensioenspaarpot is gestegen. Prima. En tot slot van deze alinea legt ze uit dat een effect door de wijziging invloed heeft. Soit. Maar waarom daalt nu mijn pensioen terwijl de pensioenspaarpot in omvang stijgt?
De volgende alinea is op de cijfertjes na een exacte herhaling van de vorige; zo geef je een moeilijke brief een zekere lengte. Maar nog altijd stijgt de pot en daalt de uitkering.
Een pluim voor het afdelingshoofd: een geldprobleem is met taal weggemasseerd.

Metz leest de post
  

Stapelen 111

Het is er gisteren weer niet van gekomen. Om 10.15, schafttijd, werd er  'volluk' aan de achterdeur geroepen. Daar stonden ze, vier stapelaars, gekomen om bij mij feestelijk koffie te drinken. De schoenen met stalen neuzen waren thuis achtergebleven en ze verschenen min of meer casual netjes.
Wij hebben als krasse stapelaars nu bijna allemaal de grens van zeventig jaar overschreden. Zoals Jaap, vroeger ambtenaar in de gemeente waar ik nu woon en sluiter van meer dan 2000 huwelijken. 'Ook die van Falco Zandstra' , vertelt hij er graag bij. Jaap stapelt en bezoekt drie keer per week zo'n enge sportschool om spieren te stalen. En daar is Berend, draagt zelf onder het stapelen een hoed en nu een zondagse. B is onze alleskunner, pietje precies en is vormvast. Dat hebben we soms nodig. Verder onze benjamin Rob (66) voorheen Haarlem en naast stapelaar, kampioen-vrijwilliger in mijn dorp.Tenslotte nog Johan; hij stapelt het langst van ons en is tegenwoordig weer wereldberoemd in mijn provincie, omdat zijn oude tv reportages voor het NTS-programma 'Van gewest tot gewest', weer door onze regionale zender worden uitgezonden. En dan ben ik nog nog; een beetje Friese geinponem, maar toch ook wel een harde werker, want zoals mijn moeder al zei: 'De measte minsken gin dea op bed '. ( de meeste mensen gaan dood in bed)

freek

18 december 2012

De laatste woorden

De laatste woorden gezegd in een rouwadvertentie in onze krant:

 
 
'Heit is thús'

('vader is thuis')

17 december 2012

Vette boete

Brief van de Sociale Verzekeringsbank

Iedereen met AOW heeft deze brief gehad. Ik heb geen AOW zoals Freek maar wel een geliefd familielid waar wij de post van doen omdat hij het niet meer kan. Opgelet dus: neveninkomsten uit bijvoorbeeld een weblog, dienen onmiddellijk te worden doorgegeven aan de overheid. Op straffe van een boete. Een vette boete (100%, zonder maximum, hogere boete). De straf op het niet goed lezen en invullen van formulieren geldt alleen voor mensen met een uitkering. De rest van Nederland kan rustig doorsjoemelen met belastingpapieren en reiskostendeclaraties.

Metz leest de post  

Verjaardag

Gisteren vierde men dat ik zeventig ben geworden. Dat is pas volgende week, maar de zondag is zo'n geschikte dag om dat te vieren. We hadden twee zonen, twee schoondochters en vier kleinkinderen om ons heen verzameld en het was echt genoeglijk. Van de zonen kreeg ik mooie boeken en van mijn vrouw een hoed. Zelf gaf ik een boekje terug aan een ieder. Ik had namelijk alle oude fotomapjes uit een schoenendoos gevist en uit elk mapje één foto met minstens een scheve horizon gezocht en daar een verhaaltje bij geschreven. Het waren 53 mapjes voordat het digitale tijdperk intrad en daaruit blijkt dat we geen verwoede fotografen zijn, want dat is ruim één mapje per jaar. Het blijkt trouwens ook uit het feit dat we op de dag een groepsfoto wilden maken en dat vergeten zijn.

freek

14 december 2012

Anne Frank

Over Anne Frank schoot mij bij het schrijven van mijn vorige Blog het volgende voorval te binnen:
Ik was in mijn arbeidzame leven op bezoek voor overleg op de Montessorischool waar Anne Frank eertijds leerling was. De directeur had in het archief van de school het cahier gevonden met de notulen van de oudercommissie die tijdens de oorlogsjaren op school actief was.
In de notulen werd keurig vermeld dat de oudercommissie zich zorgen maaakte over het aantal ouders met contributieachterstand aan de oudervereniging. Ook de familie Frank behoorde tot de 'niet-betalers' net als meer Joodse families. Volgens de notulen van de oudercommissie wilde men de zaak nog even aanzien.

freek

13 december 2012

De buurtregentessen


"De regentessen van het Burgerweeshuis in Amsterdam" heet het schilderij van Jacob Backer uit 1633 waarop dames van goede komaf als weldoeners poseren. Met dank aan de arme weeskinderen want arme weeskinderen heb je nodig om wel te doen. Toen ik de foto van het schilderij (stond onlangs in de Volkskrant) eens goed bekeek en vooral las hoe historicus Simon Schama het schilderij typeerde, wist ik wat me zo dwars zit aan al die ambtenaren, bezoldigde vrijwilligers en buurtpolitici die mijn buren en mij willen samenbrengen in een postzegelpark, die ons verzoeken elkaars keuken op te ruimen in ruil voor makkies, ons oproepen tot sociaal schoffelen in de buurtmoestuin en muntthee voor ons inschenken op een Warme Nest Bijeenkomst. Allemaal ter bestrijding van onze verwezing.
Toen had je schilderijen, nu een jubelend artikel met foto van een event in een informatiekrant en op een website. Ik val er af en toe stil van maar Simon Schama heeft er wel woorden voor: "Een onbeschaamd stuk filantropische eigendunk".    

Metz leest de krant

Zijn

Binnenkort bereik ik een leeftijd, die zes van de tien mannen haalt. Tijd om even na te denken. Ik ben nu ouder geworden dan mijn overleden voetbalmaat. Volgend jaar spelen er spelers voor mijn club die hij nog nooit heeft gezien.Dat is een raar gevoel. Zelf ben ik er ook maar even: mijn 'zijn' dobbert in een onmetelijke zee van 'niet zijn'. 
Toch was ik er al toen honderduizenden jongens sneuvelden bij Stalingrad; ik was er bij toen Anne Frank werd vermoord en tijdens mijn zijn werden twee atoombommen op Japan afgeworpen.
Dat zijn van mij heeft trouwens aan een zijden draadje gehangen. Als de chirurg uit S niet twaalf kilometer op de fiets door een sneeuwjacht en in spertijd, naar het dorp J was gefietst om mij met zijn instrumentarium te verlossen, was ik er niet geweest. Toeval bestaat.
Ik ben er maar even, net als ieder ander. Of mijn leven zin heeft, weet ik niet, Het is wel waardevol voor mij en voor mijn omgeving.

freek

12 december 2012

Stapelen 110

We hadden het moeten weten, toen we vertrokken, gisteren. De lucht was glashelder, de velden berijpt en de opkomende zon scheen vurig aan de horizon, maar bracht geen warmte. De ecokathedraal lag er witjes bij. We zagen meteen het hulpeloze van onze missie in en wandelden rond onze bouwsels. Ze lagen er mooi bij. We bespraken onze stapelplannen voor de komende tijd en hadden nog wat andere mannenpraat. Om 8.45 namen we weer afscheid van elkaar en ging iedereen zijn eigen weg. Thuis dronk ik koffie uit de thermoskan.

freek

11 december 2012

Co Verbaas

De wonderboy van de PvdA die een total loss bleek te zijn, had niet door dat het laten vergoeden van niet-gemaakte reiskosten, oplichting is. Bedrog. Fraude. Als mijn buurvouw met haar uitkering alleen al dènkt aan zo'n actie, krijgt ze een dikke boete en drie maanden strafkorting.
Net als menigeen verbaas ik me erover dat een wonderboy zo dom kan zijn. Maar het is niet nieuw, ik heb het vaker gezien dus er moet een patroon zijn. Toen ik in de vorige eeuw een aantal jaren wethouder was, ook voor de PvdA maar weinig wonderboy, was ik getuige van vele staaltjes regelovertreding door bestuurders. Altijd in het klein, altijd onbeschaamd. En in mijn truttige ogen altijd stuitend.
Het is 1996, de voorzitters van de zestien Amsterdamse stadsdelen vergaderen in de raadszaal van stadsdeel Zeeburg. Daar gold toen reeds een rookverbod. Bijna iedereen rookte maar de meeste hielden zich ter plekke in. Drie niet. Zij staken een sigaret op en gebruikten het schoteltje van de koffie als asbak. Ik was gastheer en wees hen op het rookverbod, ook al stond dat niet op de agenda. Ze lachten wat en wuifden mijn verzoek weg. Kom op zeg, we zijn hier met serieuze dingen bezig. Het roken ging door, de ene sigaret na de andere. Ik zei nu dat elk moment de sprinklerinstallatie in werking kon treden. Eentje doofde zijn sigaret, twee anderen rookten verder, babbelend over belangrijkere zaken. Vanaf dat moment wist ik zeker: er bestaan mensen die menen dat regels die voor iedereen gelden, niet voor hen gelden omdat ze aan de macht zijn.
Bij diezelfde gelegenheid parkeerde een stadsdeelvoorzitter zijn auto op de stoep, pal voor de ingang van het kantoor. Ik sprak de notabele daarop aan maar hij begreep bij god niet waar ik het over had: waren wij immers niet met het stadsbestuur bezig?
Een wethouder van Amsterdam die medewerkers uitscheldt omdat-ie daar zin in heeft en vervolgens de gemeentesecretaris opdraagt dat hij die-en-die nooit meer zien wil. En het gebeurde: een medewerker die meer dan dertig jaar het stadsbestuur diende werd als een kleine jongen buiten de deur gezet.
Tot slot de minister-president van toen: Wim Kok. Hij bezocht een boerderij die in verband met de MKZ-crisis was afgesneden van de openbare weg door een bak vol ontsmettingsmiddelen. Je moest door die bak lopen om het erf te bereiken. Kok begreep dat niet, meer wezensvreemd dat frauduleus overigens, en nam een reuzestap óver die bak met chloor heen. Niemand greep in, de burgemeester niet, de politieagent niet, de boer niet. Dat machthebbers vergeten dat regels, wetten en ontsmettingsbakken ook voor hen bedoeld zijn, is erg. Dat zij worden omringd door vazallen die dat accepteren, is nog erger. Iemand moet de baas met zijn voetjes op de grond houden.
In de NRC las ik laatst dat de Kennedy-administratie begin jaren zestig bijna ten onder ging aan wonderboys. Een Amerikaanse biograaf zei daarover: "Al had er maar één sheriff uit een klein dorpje tussen gezeten."

Metz leest de krant

Absent

Het was koud zondagochtend en om 13.30 moest mijn club spelen tegen Roda JC. Dat betekent voor mij: om 11.00 vertrekken. Ik had geen zin, ik kon het niet opbrengen om mijn blauw-wit sjaaltje om te knopen en derwaarts te gaan. Ik had alle gelegenheid: vrouw was naar vriendin, hond uitgelaten, dus ik kon op pad, maar het kwam er niet van. Het verlies van de laatste tijd; dat moedeloze spelen, dat laconiek accepteren door mijn spelers van elke nederlaag, al die spelers die zeggen dat ze weg willen, het heeft mijn clubgevoel geërodeerd.
Eigenlijk ben ik supporter van een stelletje zakkenvullers die vanuit Nicaragua tot Servië, dit dorp met dat stadion tijdelijk bevolken. Ik identificeer me met huurlingen, die net zo lief een ander en liefst duurder shirt aantrekken. 'Een stap maken', noemt men dat tegenwoordig. De enkele jongen uit mijn streek die even aan mijn club heeft geroken is weggesluisd naar de Eerste Divisie of erger.
Het is als vroeger:we laten huurlingen voor ons vechten tegen aartsvijand Groningen. We proberen met vreemdelingen ons minderwaardigheidsgevoel ten opzichte van het Westen te compenseren, door Ajax klop te geven, we voelen ons even superieur door één ronde in de Europacup te bivakkeren.

Ik bleef dus thuis en ging een boek lezen, maar dat ging niet. Dan maar de weekend-editie van de krant: een enkel stukje gelezen. Tussendoor steeds even naar de tussenstand gekeken op de computer.
Ik bleef de hele wedstrijd, 12 kilometer verderop, onrustig en toen ik op het beeldscherm zag, dat de vijand in de laatste vijf minuten nog twee doelpunten had gescoord, was ik blij dat ik dat niet live heb mogen meemaken.

freek

10 december 2012

Smartphone


1960, het Katholieke Kleuteronderwijs te Den Haag, Mariahoeve om precies te zijn. Dat gassie daar links ben ik, druk in de weer met mijn smartphone. Ik was de enige met een smartphone, dat kan ik me nog wel herinneren, ja. En dat we slecht bereik hadden.

Metz blikt terug

PS Juffrouw Bernadette, met dat witte, strak gesteven blousje, plakte je mond hermetisch dicht met hansaplast als je praatte. Vandaar natuurlijk die smartphone.

Respect

Een rake definitie van respect komt van Thomas Rosenboom: "Respect is onder dreiging van geweld afgedwongen onderdanigheid." Met de paginagrote oproep tot respect ('zonder respect geen voetbal') bedoelt de KNVB vast iets anders maar wat?
Eerbied? Het respect dat je opbrengt voor een oude dame of heer met veel levenservaring.
Waardering? Het respect dat je uit voor een knappe prestatie.
Ontzag? Het respect dat Bromsnor probeerde af te dwingen.
Ik vermoed dat de KNVB onder respect verstaat dat je het accepteert dat er voor iedereen een plekje onder de zon is.
Ik zou dat normaal willen noemen.
En ik zou het voortdurend gebruik van de term respect abnormaal willen noemen.

Metz heeft geen respect

Peetoom 2

Een voetnoot bij Metz z'n agendering van Peetoom: politiek verantwoordelijke mensen hebben bij haar nooit een baan, een betrekking, een dienstje, een functie. maar zijn 'in charge'.
Met haar zeverig gekwezel voert zij ook nieuw heldendom in.


freek

09 december 2012

De leegheid van Peetoom



Ruth Peetoom is voorzitter van het CDA en na haar uitverkiezing in 2011 ten koste van een Rotterdamse concurrent, was ik opgelucht. Een linksige dominee aan het roer van de dolende kudde, dat leek me beter dan een katholieke potentaat of een Rotterdamse blaaskaak. Maar intussen is de opluchting voorbij. Drie keer heb ik deze week Ruth gehoord op de radio en daar kan geen vierde keer meer bij. Altijd moet iedereen zijn verantwoordelijkheid nemen, telkens is het een gezamenlijke opgave, problemen moeten zonder uitzondering worden geadresseerd en geagendeerd. Dat geldt ook voor vraagstukken: adresseren en agenderen en weet u wat we eens zouden moeten doen met kwesties als geweld door jongeren? Adresseren en agenderen.

Metz luistert radio  

08 december 2012

Niet blij

Van Ass, zo heet de trainer van het Nederlands hockeyteam, afdeling mannen. Op de radio hoorde ik vandaag dat zijn team de halve finale van een belangrijk toernooi had gewonnen. Was hij blij met de overwinning? vroeg de verslaggever. Van Ass: "De specifieke doelstelling die we ons hadden gesteld, is behaald".
Nee dus.

Metz luistert radio

 

07 december 2012

Sint 2

In mijn arbeidzaam leven als hulpsinterklaas heb ik het nodige meegemaakt. Eén voorval wil ik u niet onthouden. Hulpsint was ingehuurd door een openbare montessorischool op de Oostelijke Eilanden. In Amsterdam natuurlijk en het was in het begin van de grote ontginning van dit havengebied. Scholen werden gesticht en yuppen kwamen wonen. Deze keer zou ik aankomen in de bakfiets van 'De Verhalenman' , die toentertijd langs de scholen fietste en verhalen vertelde. Wij hadden ons verstopt achter een flatgebouw en op signaal van de schooldirecteur zou de verhalenman op de trappers gaan staan en Sint naar school fietsen. Als extra gimmick zou Sinterklaas saxofoonspelend aankomen, want ik had in die tijd saxofoonles en drie sinterklaasliedjes uit mijn hoofd geleerd. U merkt het al, ook mij was niks te dol om er een lachwekkende vertoning van te maken.
Wachtend achter die tochthoek bij het flatgebouw zagen we opeens over het IJ  een sleepboot aankomen (type Amsterdammer) en tegelijkertijd stelden de kinderen van  de concurrerende christelijke school zich op aan de kade. Dit was dus een lelijke streep door onze rekening van onze eigen intocht, immers, moesten wij wachten op de collega en gaven we dan onze eigen glorieuze intocht niet prijs? Met enige tegenwoordigheid van geest loste ik dit probleem op. Ik gaf  De Verhalenman het consigne dat hij gas moest geven en Sint verscheen vanachter het flatgebouw voortgestuwd door een wild trappende Verhalenman. Om de zaak nog wat luister bij te zetten blies ik op mijn sax een lange lage G, hetgeen een perfecte imitatie van een stoomfluit was. Alle wachtende christelijke kindertjes op de kade draaiden zich als bij toverslag om en lieten de boot de stoomboot. Wuivend passeeerde ik hen en stopte pas na honderd meter bij de openbare school, waarvan de kleuters zich net buiten lieten opstellen.
Toen ik waardig de school binnenschreed, zag in de verte de verbijsterde kindergezichtjes van de kadekinderen, en weer verderweg op het IJ, de sleepboot die nog even te gaan had.

freek

06 december 2012

Time Out


Down Town was mijn eerste singletje, een opvlieging. Serieus werd het leven met mijn eerste langspeelplaat. In 1968 kocht ik Time Out van Dave Brubeck. Op pianoles had ik tussen de etudes en toonladders door, een flard jazz opgepikt. In het kader van groter worden wilde ik eigenaar zijn van een echte jazz-elpee. Met Dave Bruback zat ik veilig, zo dacht ik in de platenwinkel, want mijn pianoleraar vond Take Five een indrukwekkende etude. Ook ik vond het prachtig. Een vijfkwartsmaat! Tie-piediebiediep, diebiediep, diebiediep, etc. Met het klimmen der jaren begreep ik echter dat ik de verkeerde jazz mooi vond. Het was te glad, die Desmond met zijn zwoele sax, die Bruback met zijn loopjes. Echte jazz, zo moest ik leren, was zwart en ruw. Time Out verdween naar de kelder, Thelonius Monk kwam. Ik begreep niks van Monk, heb er nog wel nijver op gestudeerd en legde mezelf tot vervelens toe uit dat Blue Monk veel echtere jazz was dan Take Five.


Nu luister ik weer naar Time Out. Monk ligt in de kelder.
Het zijn zware maanden: eerst Andy, nu Dave.

Metz luistert muziek

Sint

In ons prachtblad (sinds 1752) stond een artikel dat mij uit het hart gegrepen is. De auteur pleitte voor een terugkeer naaar het authentieke Sinterklaasgebeuren met een aankomst die normaal verloopt. Sint komt dus om één of andere hoek. omstuwd door Pieten, wuift, geeft handjes, maakt een korte rondrit, Pieten strooien en Sint vertrekt weer, want die heeft het druk. Tevens hield de auteur een krachtig pleidooi voor de terugkeer van de schimmel.
Heden ten dage wordt elke Sinterklaasintocht opgeleukt met verrassingen: Piet is zoek, de mijter is vergeten, Sint is niet op komen dagen etc, etc. Dit alles onder invloed van het hijgerige Sinterklaasjournaal, waarin de meest gekke avonturen met Sint worden verzonnen. En elk dorp en elke stad doet daar nog een schepje bovenop.
Kinderen willen gewoon dat Sinterklaas aankomt, wuift, handjes geeft en vertrekt, met de boodschap dat iedereen vanavond zijn schoen bij de centrale verwarming mag zetten.
Geen gezoek naar verdwenen Pieten en spullen, geen gelazer met speedboten, brandweerauto's en boevenwagens. Gewoon aankomen zoals het hoort, streng en vergevingsgezind zijn en niet de pias uithangen.

freek

Amber alert



Wijthmenerplas, vlakbij Zwolle.

Metz in het land

05 december 2012

Solidair

Ik wist het eigenlijk al jaren; mijn zoon die in Madrid woonde en daar journalist ter plaatse was, had het me al verteld: de grote Spaanse voetbalclubs leven op de pof. Moet er b.v. weer een speler worden gekocht van €40.000.000 dan staat de bank al met de hoed in de hand klaar om dit bedragje te lenen. Zo hebben deze clubs beide een schuld opgebouwd van €600.000.000 en er wordt mondjesmaat of niet afbetaald.
Diezelfde banken worden door 'ons' weer in het zadel gehouden door door tientallen miljarden steuneurootjes.
Raar!
Ik weet wel dat die uitleenmiljoenen aan Spaanse clubs maar peanuts zijn in die Spaanse bankencrisis en misschien is deze tolerante vorm van geld uitlenen aan glinsterende voetbalclubs wel een culturele verworvenheid, maar toch wringt het.
Het maakt de competitie om  'de cup met de grote oren' zo oninteressant.

freek

04 december 2012

Bijke 25

Het klinkt sentimenteel, maar mijn hond is mijn 'allesie'. Naast vrouw en kinderen, natuurlijk, alhoewel. Mijn hond brengt mij overal in dit naakte land en ik kom ogen te kort. Zoals vandaag: Bijke spitst oren en snuffelt met de neus omhoog. Ik kijk in de richting waar naar haar neus wijst en ik zie twee buizerds in het hoge gras staan rond het kadaver van een haas. De ene buizerd slaat meteen op de vlucht, maar de tweede blijft roerloos staan en draait zijn kop bijna negentig graden om mij te volgen. Bijke snuffelt inmiddels al weer bij een veldmuizenhol, maar die zitten met dit koude weer lekker een eindje onder de grond. Ik maar fladderbewegingen met mijn armen en ook de tweede Buizerd vertrekt nu met tegenzin van zijn aas, om twintig meter verder weer neer te strijken. Kijken, loeren. Als ik na een half uur weer langs de zelfde plek kom zit de buizerd nog steeds een eindje van z'n prooi af. Hij vertrouwt ons niet.

freek

De bosnorm

De PvdA nodigde mij uit in het café en zeg dan maar eens nee. Met aan zijn rechterzijde een zorgondernemer en aan zijn linkerzijde een zorgwethouder mocht Wouter Bos vanaf een barkruk zijn zegje doen over de zorg. Dat het anders moet, goedkoper, klantgerichter, doelmatiger, en dat vonden wij ook, tussen het bestellen van de versnaperingen door. Vragen werden beantwoord, zorgen gedeeld en de serveerster kreeg steeds ruim baan. Aan het slot van het gesprek vroeg de presentator of Wouter iets zou willen veranderen aan het regeerakkoord als hij daartoe de macht zou hebben. Wouter – wij PvdA-ers spreken graag over Wouter, of over Diederik of Lodewijk; daarmee claimen wij voor onszelf een plekje op schoot – kijkt even omhoog en zegt dan: "Ja, ik vind het onwenselijk dat het regeerakkoord de salarissen van topbestuurders in de zorg aan banden wil leggen. We hebben namelijk kwaliteit nodig. Kijk maar wat er mis ging bij de IJsselmeerziekenhuizen en bij Philadelphia, grote zorginstellingen die onderuit gingen door gebrek aan kwaliteit in de top". Dank je wel Wouter, zo wil de presentator de discussie sluiten maar achteruit het café roept iemand: "Wil Wouter Bos beweren dat het debacle bij Philadelphia een gevolg was van te lage salarissen?" "Ja, nee, maar, want, mits, als, omdat en tenzij", draait Bos nu tien minuten op zijn kruk rond.
Ik weet genoeg. Eerst had je Kok die na het verlaten van de politiek het grote graaien goedkeurde. Toen had je die FNV-voorzitter wiens naam ik altijd vergeet en omdat hij het niet waard is om gegoogled te worden blijft dat zo, die over-de-top-salarissen verdedigde. En nu hebben we dus Bos. Volgende keer maar naar een fatsoenlijk café.

Metz is van de partij

03 december 2012

Bouwvakker

Mijn buurman F is bouwvakker. Al vanaf  z'n zestiende en hij is nu vijftig. De baas waarvoor hij werkt is een goede baas, maar  heeft toch al in drie rondes mensen moeten ontslaan. F is nog steeds de dans ontsprongen, maar het gevaar komt dichterbij. Zijn baas zoekt in alle hoeken en gaten van Nederland werk en zo komt F in Amsterdam terecht. Nieuwe deuren in oude kozijnen hangen, dus veel pas en meetwerk.
F. staat elke dag om 4.40 op en vertrekt naar zijn baas om 5.15; stapt in het busje om 5.30 en staat om 6.45 te schaven in de Rivierenbuurt. Om 15.30 gaat het busje terug en om 17.15 is F weer terug op het nest. Dat doet hij vijf dagen in de week en hij is blij dat hij nog werk heeft.

freek

30 november 2012

Moszkowicz

Dwalend over het internet kwam ik het Nationaal Secretaresse Congres 2013 tegen. Op 5 februari a.s. kunt u als secretaresse voor €899 een daggie meedoen aan dit congres. Het belooft wat. Hoofdspreker is mr. Moszkowicz, advocaat, tenminste, nu nog.  Hij wordt in de brochure voor het congres aangekondigd als: Bram Moszkowitcz. Wie kent hem niet'.
Wij zingen die laatste zinsnede in deze tijd voor Sinterklaas in een liedje over Zwarte Piet, dus Bram is in goed gezelschap.
Verder is mr. M  typisch een man van, 'Moeder houd je dochter binnen, Bram is in de buurt.' , dus zo'n secretaresse congres is goed aan hem besteed. Hij krijgt er ook nog een dikke grijpstuiver voor. Weliswaar niet belastingvrij, maar alle beetjes helpen Bram in zijn kommervolle tijd.

freek

29 november 2012

DNA

Vroeger was ik medebestuurder van een klein stukje Nederland: een pittoreske gemeente midden in de driehoek Amsterdam, Utrecht, Hilversum. Het was daar goed toeven en genoeglijk en overzichtelijk besturen.
Als gemeente hadden we geen visie; iedere partij had zo'n beetje zijn eigen visie. Zo was de PvdA altijd voor meer onderwijs en welzijn, het CDA stond pal voor de bedreigde boerenstand in het gebied, de VVD wilde niks liever dan veel vrije sector woningen bouwen en de lokale partij wilde alles wat je ze bij de keukendeur influisterde.
In mijn tijd ging dat jaren goed, met wat geven en nemen. Tegenwoordig heet dat uitruilen.
Nu lees ik een persbericht van mijn oude gemeente. Die is alleen een tikje groter geworden door een herindeling.
Ik huiver:

'De gemeente is druk bezig met het vaststellen van een toekomstvisie, passend bij de historie en het DNA van het gebied rond Maarssen, Breukelen, Loenen. Met Focus op Morgen moet een politiek overstijgend document worden opgesteld, waarmee Stichtse Vecht zich onderscheidt en een krachtige positie kan innemen in de regio.'

Hier zit een externe adviseur achter, dat kan niet anders!

freek

28 november 2012

Bouterse

Bouterse heeft grote contracten afgesloten: één met een Canadees om goud uit de Surinaamse grond te halen en één met een Chinees om de rijstproductie in het district Nickerie te verbeteren.
Ik quote: 'Volgens Bouterse zal het ooit door Nederland opgezette Wageningen, een rijstproductie -en onderzoekscentrum, in ere worden hersteld'.
Over deze zin heb ik wel wat te zeggen:
Ooit was mijn Surinaamse zwager onderzoeker en veredelaar van rijst in dit Surinaamse Wageningen. Met zijn ingenieursdiploma op zak, wilde hij zijn land dienen en de resultaten logen er niet om. Hij werd bekend onder de rijstverdelaars en gaf adviezen in andere ontwikkelingslanden.
Toen kwam Bouterse met een coup aan de macht en werd alles anders. Bouterse aanhangers werden, zonder kennis van zaken, op gecreëerde managementposten gezet en wilden ook snoepen van het Nederlandse ontwikkelingsgeld. En er kon geen tractor worden gekocht zonder een vergoeding voor de eigen portemonnee. Mijn zwager pikte dat niet en ging naar Paramaribo om verhaal te halen. Hij werd van het kastje naar de muur gestuurd en bij terugkomst in Nickerie was zijn kweek -en kruiswerk met rijstplantjes gesaboteerd. Dat was jaren werk naar de knoppen en dus een  ramp en mijn zwager verliet gedesillusioneerd zijn land, werd ontwikkelingswerker in Mali, kreeg daar een infectie en stierf op de intensive care in Nijmegen. En de rijstplantages in Nickerie werden een woestenij onder de onbeholpen, maar grijpgrage Boutersekliek
Dus vanwege mijn integere, maar dode Surinaamse zwager, zeg ik tegen Bouterse: 'Vuile hufter en dief, je beste mensen naar de sodemieterij helpen en nu de praalhans spelen met een chinees contract in je bloederige handen.
Klootzak!

freek

27 november 2012

Debilisering

klik voor een vergroting


Of ik naar de Warme Nest Bijeenkomst wil komen, vraagt de Community.


Metz leest overheidspost

Wind

Het woei eergisteren en niet zo'n beetje ook. De weilanden waren een bewegende zee van platgeduwde en in golven ruisende grassen. De windstoten maakten kleurschakeringen in het gras van zilvergrijs tot heldergroen (vijftig tinten groen zak maar zeggen). Wij liepen buitengaats het ommetje dat hier 'de Hoek om ' heet. Zo'n vijf kilometer een rondje polderdijk. Wij voelden de elementen, leunden tegen de wind en kwamen fietsers tegen die afgestapt waren, omdat ze anders de kans liepen om in de sloot te worden geblazen. Wij voelden ons stoer en riepen kinderlijk enthousiast dat ' deze windstoot nog harder is dan de vorige'.
Alleen Bijke de hond ging haar gewone gang; snuffelend in de bermen, op de loer bij een muizenhol en voor en achter ons rennen.
Ze spoorde niet goed vanwege de zijwind, maar daar hebben we haar niet over gehoord.

freek

26 november 2012

De ledenvergadering 2

Zo'n ledenvergadering van Metz in A'dam is toch wel een slagje anders dan bij ons op het platteland. Hier komen we bij elkaar omdat de statuten dat nu eenmaal voorschrijven. Wij, dat zijn een aantal vaste bejaarden, de pet aan de kapstok en die, bij wijze van spreken, nog Domela Nieuwenhuis in het veen hebben horen preken over 'de nieuwe wereld'. Verder één of twee verdwaalde jongelieden, die de wereld willen verbeteren en die voordurend hardop nadenken hoe het, in schoonheid gestorven, ombudsteam weer leven is in te blazen. Ze willen zo graag helpen.
Tenslotte is daar het lokale partijkader van middelbare leeftijd. Deze jongens en meisjes  zijn bestuurslid , gemeenteraadslid of wethouder. Ze weten van wanten en leggen ons uit hoe goed ze het met ons voorhebben.
Bij de rondvraag wordt vaak opgemerkt, dat het niet meer zo als vroeger is, toen was je nog strijdbaar hè...'  en wordt menig scheefliggende stoeptegel sociaal democratisch de maat genomen.
En dan is het al weer tijd om naar huis te gaan.

freek

25 november 2012

De voetbalkapper

Bij de nabeschouwing van AZ - Feyenoord zag ik twee kappers. De kapper van de jaren zestig, zeventig, en de kapper van nu. Gert-Jan Verbeek en Ronald Koeman, hoe verschillend dan ook, zijn van de oude kapper. Tonny Vilhena, en met hem alle profvoetballers, van de moderne kapper. Koeman is duidelijk een Koen Verhoefje: een gekamde kuif boven een gezond hoofd. Hij bezoekt eens per maand de dorpskapper: "Zelfde als altijd, meneer Koeman?" Verbeek mijdt sinds zijn puberteit de kapper en daardoor lijkt het of hij uit de prullenbak is opgevist. Nee, dan Vilhena, die komt vaker bij de kapper dan ik bij de bakker. Zijn haar is een kunstwerkje, met laagjes en waterpas geschoren streepjes. Geen nekhaartje teveel, geen rafelend bakkebaardje, geen ... uh, ...niks.

Metz kijkt tv

24 november 2012

De ledenvergadering

Het was aangenaam stil herfstweer deze vrijdagavond en dus dacht ik: kom, ik fiets naar de ledenvergadering van de PvdA in het stadhuis. Ik betaal contributie dus het mag. Net als de vorige en de voorvorige ledenvergadering staat er maar één onderwerp op de agenda: de stadsdeelraden. En hoe het daarmee verder moet. Daar is veel stennis over met moties en commissies, ja zelfs met ruzie, zo las ik in de krant.
In de zaal zie ik mensen zitten die ik van vroeger ken, uit de periode dat ik zelf bestuurder van een stadsdeel was. Ook de kakelverse wethouder Pieter Hilhorst is present. Hij houdt de hele avond zijn mond, een prestatie. Sommige mensen gaan niet zitten. Zij staan langs de kant en wuiven gedag naar bekenden in de zaal. De voorzitter is streng: iedereen die wil spreken moet aansluiten in een rij achter een microfoon. Wat vervolgens allemaal gezegd wordt, kan ik volgen omdat ik acht jaar op dat kantoor gewerkt heb. Maar een verdwaald PvdA-lid waant zich in Oezbekistan. Gelukkig waren er geen leden op de bonnefooi binnengelopen.
Voor de mensen die willen weten hoe zo'n vergadering verloopt heb ik notulen gemaakt.

"Nee, ik ben niet bedreigd, wat in Het Parool staat is niet juist", onthult de fractievoorzitter.
"De centrale vraag is of één stad één opgave een rol speelt in de discussie", zegt een meneer.
"Heel veel mensen wachten op de verkiezingen van de commissies", weet een raadslid uit het zuidelijke deel van de stad.
Een keurige meneer dreigt roet in het eten te gooien: "Het zal de doorsnee Amsterdammer worst zijn of er stadsdelen zijn of niet". Gejouw volgt, en licht boe-geroep.
"Beste mensen", zo spreekt een dunne meneer ons toe, "de VVD wil niets liever dan ons rode Amsterdam dwarsbomen". De dunne man heeft ook zelfkennis: "Ik ben van de slag van besturen, beste mensen".
Dan komt een vriendelijke, net gepensioneerde ambtenaar aan het woord: "Ik heb zelf eens een raadsvoordracht geschreven die unaniem is aangenomen".
"In motie 4 worden conditioneel de meeste voorwaarden gesteld", legt de indiener van de motie uit. 
Dan vraagt Michael van der Vlis, de godfather van de stadsdelen, plotseling het woord! "Nee, Michael, we gaan nu naar de pre-advisering", beslist de voorzitter.
"We gaan het verschil maken", zegt een stadsdeelbestuurder. 
"Ik ben blij dat er een klankbordgroep komt", voegt een andere stadsdeelbestuurder eraan toe. 
De sfeer wordt alsmaar beter. Een meneer roept in de microfoon: "Iedere Amsterdammer heeft recht op eigen bestuurders met ballen".
"Ik ga niet zeggen: wat hebben we het toch goed gedaan met zijn allen", zegt de voorzitter tot slot. 

Metz is van de partij

23 november 2012

Pavlov

In een boekhandel kan ik het nooit laten om bij de afdeling poëzie onder de E te zoeken naar 'Een hond van Pavlov', een ragfijne dichtbundel van Jan Emmens. Mijn vriend Joost en ik waren er als een blok voor gevallen. We waren 17, hadden geen meisje, maar wel Pavlov. Geleend van de bibliotheek en vergeten terug te brengen. We hebben het als roofdrukje vermenigvuldigd en verspreid onder echte vrienden. Dat roofdrukje ben ik kwijt en ook dat ene exemplaar van Pavlov is opgelost in de vaart van volwassenheid. Maar de zinnen van Jan Emmens zijn gebleven. Op de rouwkaart van Joost stonden de mooiste:

Hoe komt wie vliegt ooit tot bedaren,
en wie niet vliegt ooit van zijn plaats?

'Een hond van Pavlov' stond er niet tussen bij Scheltema maar wel een bloemlezing, samengesteld door Wim Brands. En daar las ik wat ik zocht.


Pavlov

Bij dat van mensen vergeleken, is het denken
van honden beperkt, en hun dromen
daaruit slechts een verwarde keus.

Overdag in de onrust valt het niet op
maar in windstille nachten,
als niets beweegt, beweegt in mij
nog de onzekerheid, een hond
die huivert in zijn droom.


Metz in de boekhandel

De laatste woorden (18)

De laatste woorden gezegd tegen een geliefde in een rouwadvertentie in onze krant:

' Nooit meer ouwehoere'

22 november 2012

Jager

Een aantal blogs terug schreef ik over twee buizerds en één haaskadaver, Vandaag iets over een gelukkiger haas. We liepen rond de landijsbaan van ons dorp, Bijke en ik en hoorden twee schoten in de verte. Jagers in het veld. Vlak daarna zag ik een haas over het pad rennen en in de struiken
rond de ijsbaan verdwijnen. Ik liep de bocht van de singel door en zag in het geschoren maisveld een jager met geknakt geweer de diepe voren van het veld afstruinen. Uit de verte maakte hij het gebaar dat hij naar een geschoten haas zocht. Ik stak de duim omhoog om hem succes te wensen. Dat deed ik in de wetenschap dat 'zijn' haas via de diepe voren van de dorsmachine was ontsnapt en nu lag uit te puffen in de bosjes rond onze ijsbaan. Toen ik langs zijn hide away plek  liep,  heb ik ook even de duim omhoog gestoken en Bijke strak aan de riem gehouden.

freek

21 november 2012

Vinger

Er wordt veel rechtgesproken in onze provincie over kleine vergrijpen: steen door de ruit van buurman gooien, dronken op A7 naar huis fietsen en vergrijpen tegen het gezag. Zo stond, volgens ons prachtblad (sinds 1752) een man terecht die zijn middelvinger tegen een hoofdagent had opgestoken. Dat moet je in dit gewest niet flikken en zrker niet tegen een hoofdagent, dus mijnheer stond voor het hekje en ontkende. Hij had slechts het eelt op zijn vingers laten zien als bewijs van het schrijven van brieven aan de politie.
Hij moest drie weken de cel in van de rechter.

freek

20 november 2012

Malle passie

Boeren die een vrouw zoeken doen dat met passie, en dan is het goed. Sporters die de top willen bereiken doen dat met passie en dan lukt het. Acteurs, schrijvers, regisseurs: passie doet het 'm.
Ook politici zijn pas toppolitici als ze passie in hun repertoire opnemen. Waarom draagt de PvdA Pieter Hilhorst voor als wethouder in Amsterdam? De PvdA: "Voor de fractie gaven Hilhorst’s gedrevenheid, passie, durf en de bereidheid om te kiezen voor een onorthodoxe aanpak de doorslag." Daargelaten dat een stadsbestuur juist goed gedijt bij een orthodoxe aanpak, moet de verwijzing naar passie ons alert maken. Passie is namelijk eng. Het verblindt de bestuurder en wie een foute route volgt is dubbel zo gevaarlijk wanneer hij wordt voortgestuwd door durf en gedrevenheid, kortweg: door passie.

Het is net als met visie. Liever geen visie dan een foute visie. Stalin, Pol Pot, Hitler: dat waren mannen met een visie, schreef Max Pam ooit ter vergoelijking van het gebrek aan visie bij Wim Kok.
Zo is het ook met die malle passie. Liever geen passie dan een foute passie.

Metz  


Opgelost

Er is in onze regio een moord opgelost. Een Friese boer van 44 jaar heeft Marianne Vaatstra vermoord. Het is een zegen voor de ouders en voor de rechtstaat dat dit misdrijf is opgelost. De rechtstaat heeft immers wel onder druk gestaan. Het dorp was na de moord van mening dat de dader uit het nabijgelegen asielzoekerscentrum moest komen en heeft met eieren en intimidatie een poging van de lokale burgemeester om deze gemoederen wat te dempen onmogelijk gemaakt. Het kwaad kwam van buiten, niet van binnen volgens dit volksgericht. Nu zijn de inwoners op de t.v. blij dat de dader eindelijk is gepakt. Misschien hadden ze ook excuses moeten maken voor hun opgewonden vreemdelingenhaat van toen.

freek.

19 november 2012

Humor

Is heel moeilijk, humor. Daar wordt te licht over gedacht. Je zag het vandaag mis gaan bij De Wereld Draait Door. Matthijs van Nieuwkerk interviewt, tussen gesprekken over de moord op Vaatstra en andere serieuze kost door, acteurs die boeren nadoen. Het is netalsofecht. Radio 1 maakt elke vrijdagmiddag dezelfde fout: echte gesprekken afwisselen met netechte gesprekken met cabaretiers die stemmetjes opzetten en Van de Poepelaar heten. Waar ik wel om kon lachen was Jan Mulder. Uit gêne verborg hij zijn hoofd achter zijn armen, wachtend tot het over was met de humor.
Vraag: waarom doen ze dat bij DWDD? Antwoord: overmoed. Wie altijd meewind heeft snijdt de bochten te scherp aan.

Metz kijkt tv

Sinterklaas

Zeven jaar lang was ik Sints plaatsvervanger in ons dorpje L, Dit jaar niet; gestopt wegens desinterresse.
Ik kon het niet meer opbrengen. Die tochtige boottocht over ons meer, die opgewonden kinderen bij de haven, die opdringerige ouders die kijken door hun fototelefoon, die bergen tekeningen die regelrecht in de' papiercontainer' terechtkwamen, de gymzaal vol met ouders en kinderen die slecht stil kunnen zitten. Het was me allemaal te veel.
Onlangs stond ik met vrouw bij ons aan de kade, iets achter de ouders en kinderen die op mijn opvolger stonden te wachten.
En verdomd als het niet waar is; er sloeg even een golfje van spijt door mijn lijf, van mijn kordate beslissing.

freek

17 november 2012

Unattended children

Die ochtend had ik koffie gedronken in Coffee Bru (nieuw!) op het Beukenplein. Deskundigen beweren dat hier de beste koffie van Amsterdam wordt geschonken. Dat stond in de krant. En de krant had gelijk: perfecte koffie. Jammer alleen dat een stuk of tien jonge moeders met kinderen in de voorschoolse fase dezelfde krant hadden gelezen. De smalle zaak is vergeven van de peuters die doen wat peuters willen: op niks af heen en weer rennen.
Hampe (oud!) is een muziekwinkel op het Spui. Ooit kocht ik er een gitaar voor mezelf (nooit iets mee gedaan), later een trompet voor mijn vriendin (dat oogde heel stoer maar het oor wil ook wat), weer later een basgitaar voor mijn dochter (die ze met winst doorverkocht aan een nichtje) en diverse mondharmonica's, een gitaarklem en gitaarsnaren voor mijn zoon (eindelijk een goede investering, met een knipoog naar mijn oude gitaar).
Die middag bezocht ik Hampe weer eens, op zoek naar een bepaald muziekboek. Dat boek vond ik niet maar achter de toonbank las ik wel de spreuk die ik zelf had willen verzinnen: "Unattended children will be sold as slaves".

Metz in de stad

16 november 2012

De laatste woorden 17

De laatste woorden gezegd tegen een  dierbare overledene in een rouwadvertentie in onze krant:

 
 
'Wij wensen zijn omgeving
veel sterkte.'

15 november 2012

Vergadering

Gisteren, sinds lange tijd, weer's een commissievergadering van de gemeenteraad van onze nieuwe gemeente, werknaam De Friese Meren, bijgewoond. Dat viel niet mee. De commissie heeft kennnelijk de afspraak om eerst maar alle insprekers bij de verschillende agendapunten af te werken, hetgeen een stoet van veelal langdradige en redelijk onverstaanbare burgers opleverde, behalve dan Pytsje van ons club, die ferm en kort ons standpunt naar voren bracht. Het liep tegen 21.30, toen de voorzitter van de commissie verzuchtte dat ze nu pas echt met de agenda kon beginnen en ze begon met eindeloze procedurevoorstellen hoe de ze die agenda wilde tackelen. Daar werd het nodige over heen en weer gepraat. Daarna maande de voorzitter de commissie om kort en bondig de agenda te bespreken, hetgeen niet elk commissie met haar eens was, want 'zorgvuldigheid gaat voor snelheid.'
Tegen tienen werd het eerste agendapunt aan de orde gesteld, maar toen waren wij er net tussen uit gepiept.
Naar huis.
Bier!

freek

14 november 2012

Stapelen 109

Bij de ingang van de ecokathedraal heeft iemand dit beestje gestapeld.
freek



 
(klik op foto voor vergroting)
 
 


13 november 2012

Vallen

Ons huis staat langs een straat met leilindes. Daar vallen om deze tijd de bladeren van af. Het is nu bijna gebeurd.
Over blijven die wonderlijke knobbelige kromme takken.

freek


(klik op foto voor vergroting)



12 november 2012

Dreigen?

In ons prachtblad (sinds 1752) staat een boeiend verslag van een rechtzitting tegen een woeste garagehouder. Deze had een slechtbetalende klant door zijn vriendin laten verleiden en toen de wanbetaler zich in een liefdesnestje waande, was de garagist met wat sterke mannen uit de coulissen gekomen en eiste zijn achterstallige betaling. Om dit kracht bij te zetten had de hij een (volgens onze krant)  vlijnscherpe plinttang meegenomen en dreigde de klant al zijn vingers af te knippen als er niet betaald werd. Volgens ons periodiek, en ik quote, verklaarde de verdachte emotioneel dat 'het niet zijn bedoeling was geweest om iemand bang te maken.'
Je moet er maar opkomen!
freek

11 november 2012

Bom

PvdA Bericht

Aan:
Van:
Onderwerp:
Datum:

De leden van de PvdA Amsterdam
PvdA-Amsterdam
Pieter Hilhorst voorgedragen als kandidaat-wethouder
11/11/2012


En straks krijgen we Frits Bom als burgemeester.

Metz leest de mails

09 november 2012

€70.000

Ik weet ook niet of die nivelleringsmaatregel van de nieuwe regering wel het juiste middel is om sterke schouders wat zwaardere lasten te laten dragen, maar er is nu ook iets anders aan de hand.
De man of vrouw die €70.000 of meer verdient, heeft plotseling het monopolie van op ' de hardwerkende Nederlander' of zijn 'de mensen die iets van hun leven willen maken'.  Nou, beste Telegraaflezers. ik heb nogal wat kennissen die nog niet de helft verdienen en zich uit de naad werken en ik kan zo een aantal mensen opnoemen, die, buiten hun schuld, in een uitzichtloze financiële situatie zitten en proberen het beste er van te maken.
Dus, pleur op met je 'hardwerkende Nederlander, van zeventigduizend en meer eurootjes, die iets van zijn leven wil maken'.

freek

08 november 2012

Becel

Ik lees de krant en de STER=reclame komt als achtergrond geluid voorbij. Ik spits de oren: hoor ik het goed. Ik weet het niet zeker en zap naar Ned 3 waar meestal ook reclame is op dit tijdstip. Ik heb geluk. Ook hier laat men weten dat Vernieuwde Becel  nu in de schappen ligt en dat dit  goed nieuws voor je hart is en ik citeer,  'waarvan je hoopt dat het altijd zal blijven kloppen.'
Ik mag toch niet hopen dat ik t.z.t. met kloppend hart de oven wordt ingeduwd!

freek

07 november 2012

Crisis

Is het crisis?
Ja het is crisis!
Vrouw was onlangs bij de drogist in S. om een cupje kledingverf te kopen.
Drogisteresse vertelt dat de verkoop van kledingverf als een trein is gaan lopen het laatste jaar en ook de fleurige sjaaltjes, die je als bijvangst in haar winkel kan kopen gaan als warme broodjes over de toonbank.
De reden volgens deze deskundige middenstandster: liever een kledingstuk van vorig jaar verven dan nieuw kopen. Liever met een sjaaltje een fris accent geven, dan de beurs trekken voor nieuw ensembletje.
Als dit geen symptomen zijn!

freek

06 november 2012

Stapelen 108

 
Vandaag, jongens en meisjes, laat meester freek zien hoe de natuur zijn werk doet.
Jullie weten waarschijnlijk wel dat meester in z'n vrije tijd in de ecokathedraal werkt.
Hij stapelt met stenenn, tegels en trottoirbanden mooie strakke bouwwerken.
Als zo'n bouwwerk klaar is mag de natuur er mee doen wat ze wil.
Dan verdwijnen de bouwwerken weer.
Kijk maar goed! 
 
(klik op foto voor vergroting)
 

Deze muur is verleden jaar gestapeld; er zijn alleen
maar tegels te zien.




 
Deze muur is twee jaar geleden gestapeld; er groeit mos op
en tussen de tegels groeit al een plantje
 
 


 
Dze muur is tien jaar geleden gestapeld; langzaam
rukken plantjes, grassen en struiken op.
 
 



Dir bouwsel is 20 jaar geleden gestapeld;
struiken en klimplanten krijgen de overhand


Indische buren (9) - dansen

Het is 1979, de bewoners van Boeroestraat 13 en 15 geven een big party, maatje Haren. In het winkelpand, in de tuin en op de drie bovenliggende verdiepingen, overal is het feest. Van 's middags twee tot de volgende ochtend. De offset-rotatiepers (boeroepers) is aan de kant gezet, het rad van fortuin draait alsmaar door, de pannekoeken worden nog zonder n gebakken, circusmuziek klinkt eindeloos en boven is het disco, punk, rook, drank en van alles.
De buurvrouw die eerder mopperde over de afwezige gordijnen, is nu stil. De jongens uit de straat, Gerrie en zijn vriendjes, kijken nieuwsgierig om de hoek maar de show wordt gestolen door een rits Marokkaanse meisjes van een jaar of tien, elf. Ze kijken eerst, samen met Gerrie, de kat uit de boom in de oude winkelruimte. Dan doet de circusmuziek zijn werk. Ze gaan dansen, dansen, dansen. Niemand legt ze een strobreed in de weg. De hele middag dansen ze, jurken zwierend, lachend.

Metz in de buurt

05 november 2012

club

Het gaat niet goed met mijn club. De tribunes, die vorig jaar mudvol zaten, vertonen grote blauwe gaten met lege stoeltjes. De prestaties passen weer bij een club in een dorp dat twee keer zo klein is als Venlo en er speelt geen landgenoot meer in de basis. We zingen nog wel staande ons volkslied voor de wedstrijd, maar de indruk bestaat dat de lange zijdes niet meer meezingen en dat het geluid uitsluitend vanaf achter de doelen moet komen, waar ik ook zit.
Zo'n club als de mijne gedijde het beste onder de amicale maar strakke regie van een plaatselijke mecenas en dat was in ons geval Riemer. Die had het voor het zeggen en toen hij dat niet meer had werd hij een beetje narrig en konden zijn opvolgers geen goed meer doen. Dat kunnen ze trouwens ook niet want de huidige voorzitter heeft het vorig jaar eens gepresteerd om ons volkslied te laten spelen door een harp en twee violen. Dat zo'n man niet begrijpt dat wij hoempapa eisen is mij een raadsel. Waarschijnlijk heeft hij gedacht dat het voetbalvolk te verheffen viel.
Naast deze manager is onlangs een commerciële jongen aangesteld als adjunct. Het type getoupeerde haartjes en een uitgedunde stekelkuif. Zoiets verwacht je bij Ajax, maar niet bij ons. De enige die zich hier normaal gedraagt zoals wij dat gewend zijn is Marco van Basten en die woont in Amsterdam aan het Vondelpark.

freek

02 november 2012

14 juli 2013

Noteer die dag alvast in de agenda: de touretappe met finish op de top van de Mont Ventoux. Bij dergelijke touretappes in 2009, 2002 en 2000 was ik wel in de buurt maar niet op de berg zelf. Ik zat dan op de camping met zijn tachtigen te turen naar een klein slaapkamertoestelletje dat telkens uitviel. Of ik zat in bar Du Pont achter een pression pal voor een fors flatscreen. In 1987 was ik wel op de berg, 18 en 19 juli om precies te zijn. De avond van de 18e togen we met zijn achten naar boven, brachten de ijskoude nacht op de keien door of in de auto en wachtten in een frisse bries de godganse dag op de eerste renner. Matthieu Hermans was dat, een sprinter, een renner die niet kon klimmen. We hadden ons twee kilometer onder de top genesteld met radio, slaapzakken en veel koffie. Daar kwam Matthieu aan, handen losjes op het stuur, vriendelijk om zich heen knikkend, hij fietste alsof hij net brood had gehaald in het dorp. Een uur en vijftien minuten deed hij erover, een tijd waar wij met al ons afzien niet eens van durfden te dromen.


Wielrennen is mooi, ondanks de doping. Maar anderhalve dag op een koude berg bivakkeren om met je onvermogen te worden geconfronteerd, dat gebeurt me geen tweede keer. Toch noteren die datum, en lekker televisie kijken.

Metz kijkt televisie

De laatste woorden 16

De laatste woorden gezegd tegen een dierbare overledene in een rouwadvertentie in onze krant:
 
 
Als A.L.S je niet had ingehaald....
                                                      Als....
                                                      Als....
 
fr

01 november 2012

Punaise

In de grote stad is veel criminaliteit, dat weten wij van het platteland als de beste, want wij lezen horen en zien ook wel eens wat. Maar nu worden wij genadeloos geconfronteerd met maffiose praktijken hier ten plattelande. Ons prachtblad (sinds 1752) meldt koeltjes in een artikel waarin het oogsten en hakselen van de mais centraal staat, dat loonwerkers met een hakselaar hun apparatuur voorzien van een metaaldetector. Die speurt b.v. vergeten metalen paaltjes in de mais op, omdat die de snijapparatuur van de hakselaar naar de filistijnen  helpen. Maar...,  zo meldt een hakselman uit Oldeboorn, sommige boeren die ruzie hebben met hun buurman, drukken stiekum hier en daar een punaise in een steel van één van buurmans maisplanten en zie; heel het raderwerk staat voortdurend stil. Dat kost de loonwerker uit Oldeboorn veel ongemak en tijd, maar de buurman staat schaterend achter de vitrage.
Schande!

freek

31 oktober 2012

Indische buren (8) - gordijnen

Ik pak een oude draad weer op, een los eindje. Een rondgang langs oude buren in de buurt. Na het Sumatraplantsoen, de Balistraat en de Djambistraat beland ik in de Boeroestraat, een van de kleinste straatjes uit de Indische Buurt.
Het is 1978. Terwijl Wijnand Duyvendak om de hoek de koevoet onder het kozijn steekt en zich ter plekke een advocatencollectief installeert, trappen mijn vrienden de deur van de dichtgetimmerde verfwinkel op de Boeroestraat nummer 13 in. Het trappenhuis van nummer 15 gaat er ook aan. Vier verdiepingen worden in no time voorzien van water en elektriciteit, vloeren hersteld, ouders gerust gesteld.
Op de begane grond wordt de vloer dichtgemaakt.
Door het raam kijken de buren toe.

De open deur in het midden is van nummer 13. Op het randje van het
beeld rechts de deur van nummer 15 een tot drie hoog

De buurvrouw van drie portieken verderop is er niet gerust op. Geen gordijnen! Je kan gewoon naar binnen kijken. En dan zie je wat ze allemaal uitspoken!
Ik hoorde haar klaagzang aan bij de supermarkt van Molenaar op het Makassarplein. Op weg naar huis fantaseerde ik wat er allemaal uitgespookt wordt achter de gordijnen van háár huis. Gelukkig zijn die elke avond dicht.

Metz in de buurt

stapelen 109

 
Vorige week was het herfstvakantie.
Er zijn veel kinderen in de ecokathedraal geweest.
Hier twee, niet al te beste, foto's van hun activiteiten
 
(klik op foto voor vergroting)
 

 
 
op de weg: de eend van Berend
 
 
freek

30 oktober 2012

Overleden

Een paar dagen geleden is boer Z. overleden, hij was oud en behoeftig. Hij was ook een eigenzinnig mens, een hoofdige boer zou Staring zeggen en hij was boer in de tijd dat boeren bij de elite van het dorp hoorden. Hij zat vroeger vaak aan bij vergaderingen en in het bestuur van verenigingen, zei zijn woordje en nipte aan zijn kelkje. Hij had land over het meer en als hij daar met een praam zijn hooi ging halen, liet hij op de terugweg zijn hond overboord springen; die zwom dan verder naar huis. Toen hij niet meer lopen kon, schafte hij een klein damesfietsje aan en gezeten op het zadel liep hij, zoals men zich in vroegere tijden met een loopfiets voorbewoog, met zijn lange benen gezwind door het dorp.
Toen mijn vrouw 's bij hem aan de deur kwam voor een collecte, beleed hij zijn bewondering voor Wieteke van Dort en heeft mijn vrouw nog met hem de eerste regels van Den Haag, Den Haag, de weduwe van Indie ben jij..., gezongen.

freek

29 oktober 2012

Homo ludens

Voetbal kijken begint vaak veelbelovend maar zakt dan ineen (Freek beschreef het onlangs treffend). Afgelopen woensdag had ik plotseling mijn buik vol van het chagrijn dat spelers tegenwoordig uitstralen. Ik denk dat ze zo somber zijn omdat ze dat wel stoer vinden: onaangedaan reageren. Eerst zag ik Nasri scoren voor Manchester City en in plaats van hoi hoi te juichen, voor mijn part raar te dansen, wandelde hij terug naar de middencirkel alsof hij van het toilet kwam. Zaakje klaar, wat zal ik nu eens gaan doen.
Even later zag ik Ronaldo scoren voor Real Madrid. Hij maakte het nog bonter. Waar Nasri nog verveling  uitbeeldde, trok Ronaldo een chagrijnig gezicht. Ook zijn coach keek er naar alsof hij net zijn ontslag aangezegd had gekregen.
Homo ludens ligt gestrekt met een mes in de rug.
Kan de scheidsrechter dit soort verwende mannetjes niet vanwege ultiem spelbederf het veld af sturen?
Gelukkig huppelde even later een speler van  Dortmund blij in de armen van zijn kornuiten.

Metz kijkt tv

Vorst

Vanochtend kwam hij even om de hoek kijken: de vorst. Het houten bruggetje was glad, er lag rijp over de weilanden en de lucht  prikkelde in de longen. Hoge vluchten ganzen, kraaien op een stoppelig geschoren maisveld en en een kwetterend koppeltje vinken in een elzenboom voor de laatste zaadjes, completeren het beeld: de winter komt er aan!

26 oktober 2012

Postzegelpark (4) - Entrechaux


Naast de kerk van Entrechaux hebben de deelnemers aan het concours de boules een Parc du Timbre ingericht. Niet verder vertellen, de overheid weet van niks.

Metz uit de buurt

De laatste woorden (15)

De laatste woorden geschreven aan een overledenen in een rouwadvertentie in onze krant (sinds 1752):

Game- Set - Match
 
Sport was haar grote passie
Wij gingen met elkaar tot op de
bodem


25 oktober 2012

Burgemeester

Heeft u trouwens die Roermondse burgemeester gezien, die voor de camera een toelichting gaf op het overhaaste vertrek van Jos van Rey uit de raadzaal. Deze lokale Dikkerdack, waarbij een tien centimeter brede ambtstketting riant over de schouders was gedrapeerd, deze lokale blaaskaak roemde de kwaliteiten van de boef in spé en zei dat ' wethouider van Rey zich meer dan 24 uur per dag had ingezet voor de Roermondse zaak'
Deze uitdrukking is een variant op de 120 %  inzet die sporters vaak geven, maar dan nog wat onnozeler.

freek

24 oktober 2012

Postzegelpark (3) - parkpostzegelpark


Kan een postzegelpark ook in een echt park liggen? Dat je het dus niet ziet omdat het wegvalt tegen de achtergrond?


Ja, dat kan. Hier heeft het stadsdeel een stukje van het Flevopark (het groene vakje op de plattegrond hieronder) van houten hekjes voorzien en binnen die hekjes hebben bewoners volkstuintjes aangelegd. Voor zichzelf. Maar die courgettes zijn natuurlijk ook voor mij.



Metz in de buurt

Ziekte

Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw politiek actief was, werd het de Limburgse Ziekte  genoemd. Bedoeld werd  een politiek klimaat, waarin  politiek gesjoemel, cliëntisme en een grote hoeveelheid politieke partijen onder b.v. de naam: lijst Janssen ( altijd dubbel s) of lijst Sjefke Ramaekers, de boventoon voerde.
Beneden de rivieren woonden  de landgenoten die van het houtje waren, dus katholiek (houtje= kruis aan de muur) en die namen het niet zo nauw met de wenken en voorschriften voor een nette, open democratie, tenminste dat dachten wij in het noorden. Wij waren immers besmet  met het calvinistisch besef dat politieke daden tot stand komen via spijkervaste beginselen en taaie procedures.
De jongens en meisjes in het Zuiden hadden daar lak aan. 'Voor wat hoort wat', was daar het adagium, van je vrienden moet je het hebben en het resultaat telt en niet hoe dat resultaat tot stand is gekomen.
Die Limburgse Ziekte heeft zich min of meer over het land verspreid, de laatste decennia, maar heeft toch nog altijd zijn stevigste ankers in het Limburgse. Het zou mij dan ook niet verbazen dat de Officier van Justitie,die de tap op de telefoonlijn van Roermondse wethouder Jos van Rey zette, een import calvinist is.

freek

23 oktober 2012

Amerika

In die krant van  30 december 1911 las ik ook de volgende advertentie:

 
Twee Friese Boerenarbeiders,
beste melkers, oud 30 jaar 
vragen een Boer in Amerika
 
die ook genegen is hen tot den
overtocht te helpen.
 
 
Let op, een boer met een hoofdletter1
 
freek


22 oktober 2012

Postzegelpark (2) - leilindes



Leilinde is een mooi woord. Past goed bij zo'n mooie boom. In oktober is-ie niet op zijn best maar in de zomer bloeit en boeit hij. Zeker als hij al vijftien jaar staat, zoals deze leilinde bij de entree van het Flevohuis, een woon- en zorgcentrum voor ouderen. Maar nu moet de leilinde weg want er komt een postzegelpark. Althans, dat vertelt een vriendelijke jongeman op de inloopmiddag die het stadsdeel heeft georganiseerd. "Wilt u ook meedenken over het postzegelpark dat op het Kramatplantsoen komt? Kom dan naar de inloopmiddag!" Meedenken kan ik heel goed dus meld ik me in het zaaltje waar de ontwerptekening op tafel ligt. POSTZEGELPARK staat met duidelijke letters in de rechthoek die de cirkel voor de ingang gaat vervangen. In de brief staat ook uitgelegd wat dat eigenlijk is, een postzegelpark. "Een postzegelpark is een deel van de openbare ruimte dat samen met buurtbewoners wordt omgetoverd tot een groene en prettige ontmoetingsplek". En:  "Het wordt bedacht met de buurt."
Waarom moet hier eigenlijk een postzegelpark komen, vraagt een mevrouw die in het Flevohuis woont.
"Dat moet van het convenant", legt de ambtenaar uit. "Ymere knapt het gebouw op en wij verbeteren het openbare groen".
Als het maar niet zo'n rommeltje wordt als op de hoek van de Niasstraat, bromt de mevrouw een beetje zuur, maar de ambtenaar valt haar gelukkig bij: "Zo moet het inderdaad niet. Daar leren we van en dit wordt echt een verbetering".
Maar ja, die leilindes, die zijn nogal bewerkelijk en de ronding past niet in de geprojecteerde rechthoek. Daarom worden ze weggetoverd. "Maar ik kan u gerust stellen", zo vertelt de ambtenaar aan de mevrouw, "de leilindes worden op een andere plaats weer teruggeplant".
Maar ik niet, mompelt de mevrouw en rolt naar de uitgang.

bij het rode kruisje staan nu nog de leilindes
Metz in de buurt

moord

Ik heb verteld over mijn hond ( bijke 23), ras stabij en eertijds de mollenvanger van de arme luiden in het oosten van Friesland, de heide. Daar was het vroeger niet pluis en dat laat een krantenbericht uit 1911 zien.
Het Nieuwsblad van Friesland doet in een hele pagina kleine letters verslag van de moord op Rapke Wijma, die om het leven was gebracht door mannen van de heide. Het blad beschrijft uitvoerig het door messteken veminkte lijk en gaat verder:
'Dat bloed was gestort door moordenaarshand, door ruwe bewoners van de heide. En zonder enige aanleiding of reden, enkel uit verwildering des geestes, uit lage zucht, om den medemensch gruwelijk leed te berokkenen, zijn bloed te zien vloeien'.
Aan een zulk een pathos kan De Telegraaf nog een puntje zuigen!

freek


21 oktober 2012

Testosteron


Metz heeft geen dopingcontroleurs nodig om te oordelen

19 oktober 2012

Gesnapt

Metz heeft mij gesnapt: ik leef braaf in Friesland met vrouw en hond van een ABP-pensioentje. Heb vroeger ook stiekum in de ambulante handel gezeten en zwarte flappen verdiend. Geld weggesluisd naar bloedmooie vriendin in Deventer. Die houdt van luxe, kleren en handel.
Vandaar!

freek

voetbal

Hebt u dat ook: je denkt na het avondeten en de hond uitlaten: 'Ha, straks lekker voetballen kijken!'
Dat was bij mij het geval bij Roemenië tegen Nederland, een sleutelwedstrijd.  Dus  straks de benen tot afgrijzen van vrouw op het kleine tafeltje en een biertje binnen handbereik. 'Hè, lekker!'
En dan, na vijf minuten wedstrijd, slaat de verveling toe; je pakt een krant, je loopt naar de computer, je kijkt eens uit het raam naar verregende herfstvakantietoeristen en zapt. Je bent al uitgekeken op dat risicoloze spelletje. Als je na een tijd terugzapt is het 1-3 voor Nederland en je ontwikkelt een groeiende sympathie voor die rouwdouwende Roemenen.  Aan het einde van de wedstrijd keer je nog een keer terug naar Roemenië. De stand is nu en blijft 1-4 en nu begint die eindeloze nabespreking. Weg dus van SBS6 en op naar de ontwerper Piet Zwart die ons in een documentaire zijn mooie kunsten liet zien.

freek

18 oktober 2012

Postzegelpark

Om de hoek is enige tijd geleden door een wethouder een hoekje van een plantsoen omgedoopt tot park. Vroeger was het een gewoon plantsoen met een bankje, nu is het een postzegelpark. Zo heet dat. Er is ook een stichting Postzegelpark die op het hoekje let. Twee ministeries, een woningbouwvereniging, de gemeente, het stadsdeel en een andere stichting sponsoren dit hoekje. Voor niks gaat de zon op. 






Zo ziet het postzegelpark op de hoek van de Niasstraat en de Soembawastraat er uit. Onder het blauwe zeil staan ingeklapte stoelen aan een kettingslot. Een van de bewoners vlakbij heeft de sleutel. Maar we kunnen als buurtbewoners gerust zijn: er gebeurt niks.


De stichting, de gemeente en het stadsdeel zijn tevreden over dit park (het park met het blauwe kruisje). Het stadsdeel heeft al een heleboel plekjes aangewezen die kunnen worden omgetoverd tot een postzegelpark.
Ik ben benieuwd.

Metz in de buurt

Freek!



Dé damesmodezaak van Deventer.
Naast de verkoper van stofzuigergeurtjes.

Metz in het land

De laatste woorden 14

De laatste woorden, geschreven in een rouwadvertentie, over een dierbare, in onze krant:

De geest was jong, het lichaam was op.
Tot het laatst toe de touwtjes in handen,
maar ze moest deze loslaten.
Ze kon het niet begrijpen, en wij ook niet.
Adieu.

17 oktober 2012

Stapelen 107

Gisteren niet gestapeld vanwege het gure weer; wij worden er immers niet jonger op.
Hieronder een foto hoe een strak gestapelde structuur weer langzaam wordt overgenomen door de natuur.
 
(klik op foto voor vergroting)
 

16 oktober 2012

Tip



Metz in het land