Oetlul

Dick Advocaat, de trainer van AZ, werd naar de tribune gestuurd omdat hij de scheidsrechter een oetlul noemde. Dat zei deze Hagenees na afloop van de wedstrijd tegen Ajax. Hij zat achter zo'n gerokte voetbalpersconferentietafel voor een bord vol sponsornamen. Naast hem zat Martin Jol, ook al geboren in Den Haag (Scheveningen om precies te zijn) en samen met Advocaat getogen bij ADO. Het zijn bonkige mannen. Ze houden niet van abracte terugblikken. Worden ze boos, dan vallen ze zo mooi terug op het plat Haags, na te bootsen door de onderkaak los te laten hangen. Maar ook in de keuze van scheldwoord, verraadt de Hagenees zich.
Oetlul.
Typisch Haags.
En binnen de Haagse rangorde der scheldwoorden tamelijk mild, net zo mild als bijvoorbeeld flapdrol. Een Hagenees die enorm boos is maar zichzelf 100% beheerst, zegt oetlul. Tom Egberts van Studio Sport komt niet uit Den Haag. Hij bladert in de Van Dale en geeft de scheids gelijk want volgens Van Dale & Egberts staat oetlul gelijk aan hufter. Dat mag in Almelo zo zijn maar in Den Haag is een hufter echt een enorme plurk, een gemene kindermepper die zelfs in koffiehuis Spoorzicht (waar je je gestolen tomtom voor halfgeld terug kan kopen) niet meer welkom is.
Nederland snapt Den Haag niet. Oetlul is kindvriendelijk schelden, gelijk aan potjandoppie in Almelo. Gewoon schelden is in Den Haag 'kanker' voor elk zelfstandig naamwoord zetten (buitengemeen onsmakelijk vind ik dat overigens, daar mag je van mij rood voor geven), en echt raak schelden bestaat in de Hofstad uit een eindeloze reeks van ernstige ziektes en minderwaardig geachte beroepen.
Advocaat is dus ten onrechte gestraft.

Metz kijkt televisie

PS. En ADO had moeten winnen.