Dienstbaar

In ons provinciaal prachtblad (sinds 1752) stond een interview met de vertrekkende bode van het gemeentehuis van Opsterland. De immer, stijlvol, in maatpak gestoken ambtenaar heeft honderden malen een raadsvergadering bijgewoond. Hij zat discreet  in een hoekje van de raadszaal en hij was altijd bereid om welke onzin-motie dan ook, meteen te kopiëren voor leden van de raad. Soms vond hij het wel wat zonde van het papier, maar vooruit: 'viva la democracia'.
Ook kon hij wel tegen een geintje, bijvoorbeeld als een pony de trouwringen van een aanstaand bruidspaar de trouwzaal in bracht. Komisch en leuk, toch?  Soms gingen hem grappen te ver. Als hij merkte dat de bruid of bruidegom bij wijze van weddenschap  'nee' zou antwoorden op de huwelijksvraag, greep hij in.
 Ik vertaal: "Het huwelijk is mij te zuiver voor dit soort grappen'.
Goed zo mijnheer, de dienstbare bode, een pony moet kunnen, maar er zijn grenzen.

freek