Gisteravond was het dus zo ver:het skutsjesilen-feest speelde zich voor mijn deur af. Vanaf een uur of vijf is de voorkamer verduisterd door vette ruggen en reten, die gezellig in mijn vensterbanken zitten. Ik heb geleerd om me daar niks van aan te trekken en alleen op te treden als men elkaar jolig door mijn ruiten probeert te drukken. De lokale horeca verzorgt de muziek buiten. Die samenwerking heeft geresulteerd in het oprichten van drie podia binnen een afstand van honderd meter: voor elke kroeg één. Twee podia brachten het bekende Nederlandse werk, de kroeg tegenover mij had een play back optreden van een wel grappige artiest, met hetzelfde werk. Van één kroeg waren de bassen zo hard dat in mijn, met liefde, gerestaureerde huisje een aantal ijzeren raamprofielen gingen meebrommen, terwijl de gietijzeren levensboom in het raam boven de voordeur jankend trilde. Om 0.15 moest de muziek stoppen. Toen begon het gezang en geschreeuw van feestvierend volk. Dat was een weldaad voor het oor.
freek voor feest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten