Vroeger en nu

Jaren geleden (1966-1979) stond ik in A'dam voor een klas met 'moeilijk opvoedbare kinderen' en tekende uit de losse pols een rivierbedding met winter- en zomerdijk op het bord. Ik hoorde een knalletje en voelde een korte stekende pijn in de rug. Toen ik me omdraaide zag ik nog net dat Bennie een luchtdrukpistool in zijn kastje stopte. Ik pakte het pistool, zette mijn voet op de loop en boog die enigszins krom. Daarna stopte ik het wapen in mijn tas. 'Die ben je kwijt jongen!' Bennie jammerde nog dat het pistool van z'n broer was en dattie nu behoorlijk in de problemen zat, maar ik zei ietwat treiterig dat ik het niet aan zijn broer hoefde te vertellen. Ik heb het voorval nog aan collega's verteld en daarmee was de kous af. Nu had ik een driekolomskop in de krant verdiend: Onderwijzer beschoten in klas

Een zoon is sociaal advocaat en hij is kwaad over de juridicering van conflicten. Wordt als advocaat toegevoegd aan spijbelende meisjes en lawaaischoppende jongens. Hij zegt: 'Als er nu een vechtpartij op het schoolplein is, zegt de directeur vaak tegen een slachtoffer: doe maar aangifte!

Mijn zoon is terecht boos, want daar wordt een kind niet wijzer van.



freek