Geen nuances aub

Met enige huiver begin ik dit stukje. Ik ken namelijk de hoofdpersoon uit dit verhaal een beetje. Bovendien ga ik een ingewikkelde bocht maken: proberen uit te leggen dat de ene grootverdiener de andere niet is. Dat is glad ijs. Doorgaans zijn het de verdedigers van het grote graaien die nuances aanvoeren. Toch waag ik een poging. Dat komt omdat ik onlangs Knevel & Van den Brink & Spekman & Kelder los zag gaan op topbestuurders uit het bedrijfsleven die teveel verdienen. Je zou ze toch, brieste Spekman, en zelfs Kelder vond het tijd geen Douwe Egberts koffie meer te drinken en je abonnement op Ziggo op te zeggen omdat de topbestuurders zichzelf verrijken.
Maar wat zijn de feiten?
Ten eerste dat het om privaat geld draait, dus niet om herverdeeld belastinggeld. Het zou wat waard zijn als Knevel & Van den Brink & Van Nieuwkerk & Witteman & Pauw de discussie eens zouden openen over salarissen voor toppers in de publieke sector maar nee, dat is taboe bij televisiejournalisten. Dat vinden we gewoon. Net zoals we klakkeloos de tennismaffia en de corrupte voetbalmaffia steunen (begripvol interviewen en dankuwel zeggen als de UEFA een kruimeltje als een kunstgrasveldje in een achterbuurt op de grond gooit) terwijl daar een veelvoud over tafel gaat van wat een topbestuurder waar dan ook verdient.
Ten tweede dat politici en media willens en wetens feiten die niet passen in het sjabloon van de graaier, verzwijgen. En dat is niet alleen niet netjes maar gewoon broddelwerk van de heren Kelder & Spekman & Knevel & Van den Brink. Zo wordt de topbestuurder van Ziggo strijk en zet opgevoerd als topgraaier omdat hij afgelopen jaar op dik 15 miljoen inkomsten komt. Maar hoe komt hij aan dat enorme bedrag? Niet omdat hij zo'n buitenissig salaris heeft (zoals Meurice van ASML). Niet omdat hij vette bonussen ontving (zoals Bennink bij Numico en Douwe Egberts nadat hij de firma verpatst had op de financiële marktplaats). Niet omdat hij plots rare pensioenvoorzieningen van de firma meekrijgt. Sterker nog: hij krijgt helemaal niets extra mee van Ziggo.
Maar waar komt die 15 miljoen dan vandaan?
Van de beurs. Toen hij in 2007 in dienst trad bij Ziggo koos hij voor een relatief laag jaarsalaris (iets minder dan Matthijs van Nieuwkerk) en een aanvulling in aandelen (een halve Van Nieuwkerk). Daarmee werd hij dus een manager die persoonlijk risico ging nemen in de zaak. Een soort ondernemer. Andere managers doen dat niet, die graaien zonder dat ze risico lopen. Nadat Ziggo in 2011 naar de beurs ging, werd zijn bezit verhandelbaar. De Volkskrant en alle andere media beweren dat hij dit pakket aandelen cadeau kreeg bij de beursgang van Ziggo maar dat is dus onjuist. Het bekt wel lekker maar het klopt niet. Na een jaar op de beurs te hebben vertoefd mocht hij zijn bezit verkopen, een eenmalige handeling. Betaald door de nieuwe aandeelhouders dus. Niet door Ziggo. Niet door u en mij. Tenzij u aandelen Ziggo hebt gekocht.
Is het verhaal van de topbestuurder daarmee afwijkend van de andere topverdieners? Ja. Echte graaiers nemen geen risico. Trekken zich niks aan van resultaten van het bedrijf waar ze voor werken maar cashen en vertrekken.
Wat is nu de les van dit verhaal? Dat politici alleen vatbaar zijn  voor welgevallige feiten en dat veel media om dezelfde reden onbetrouwbaar zijn. Behalve Argos met zijn serie over medialogica. Wellicht dat ze over een jaar of twee een uitzending maken over de mythes die media soms creëren over topsalarissen.

Metz kijkt televisie