Freek

Ik kom toch nog even terug op afgelopen donderdagavond toen Freek de Jonge bij Pauw enWitteman weer eens uit de bocht vloog. Zijn onsamenhangend verhaal over links en rechts, over progressief en populisme smoorde in halve zinnen, herhalingen en zelfverwijt.
Hij was weerloos tegen de kritiek van een rechtse gast en onderging de hoon van Rita Verdonk (daar was ze weer) gelaten 'Je bent toch cabaretier, vertel eens een leuke grap', de ultieme vernedering van een begenadigd artiest die een heel cabaretoeuvre bij elkaar heeft geschreven.
En toch ging hij nog een liedje zingen, tot slot. Toegegeven, hij aarzelde wel en vroeg zich hardop af of dit nu wel kon, maar hij deed het. En dat viel me nog het meeste tegen. Held van mijn zeventiger en tachtiger jaren, laat zich hier de kaas van het brood eten door de hele tafel van PenW, maar zingt zijn liedje, omdat de schoorsteen moet roken en omdat hij dan nog mee kan delen, waar hij in de decembermaand optreedt
Ik ben even de kamer uitgelopen. Ik kon het niet aanzien!

freek