Frisdenker

"Professor frisdenker Jan Rotmans". Deze woorden kwam ik tegen in een verslag van een lezing in Pakhuis de Zwijger. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar een nieuw Bommelavontuur, getiteld Tom Poes en de Frisdenkers. Het begint zo:

Ze zien er uit als vriendelijke kabouters, de jonge mensjes die Olivier B. Bommel glimlachend verleiden om zijn bezit op te geven en alles te delen. De mannetjes hebben baarden en de vrouwtjes vrolijke jurken. Tom Poes vertrouwt het niet: 'Hmm, wat moeten die grijnzende ventjes  met het bezit van heer Ollie…?' maar het is al te laat. Heer Bommel heeft de sleutels van de Oude Schicht al overgedragen aan de leider van de mannetjes. 'Jonge vriend, we moeten leren delen,' zo leest hij Tom Poes de les. 'Denk toch niet steeds aan jezelf! Dat heeft deze professor in het uh, …fruitdenken me zelf gezegd.' Hij wijst naar de leider die hem vriendelijk toelacht. ‘Frisdenken, daar hebben we allemaal plezier van,’ kraait de professor uit. Met een groots gebaar geeft de voormalige kasteelheer nu ook de akte van slot Bommelstein aan de hoogste frisdenker. 'Kijk eens professor, nu kunnen alle Rommeldammers samen gaan verdrinken … uh, andersdrinken, kom hoe heet het ook al weer… frisdrinken! Ja dat was het.' De professor wacht echter niet verder af, hij rent direct naar het stadhuis van Rommeldam. Tom Poes weet een veel kortere weg en schiet als eerste het kantoor van ambtenaar Dorknoper binnen. Helaas, de ambtelijke burelen zijn verlaten. Dorknoper is door burgemeester Dickerdack op een cursus omdenken gestuurd. 'Jongeman Poes, een ambtenaar achter een bureau, dat is afdenken. Dat heeft die professor uh, uh, professor Flestrekken zelf gezegd.' Frisdenken, corrigeert Tom Poes maar de burgemeester luistert al niet meer. Hij is druk in gesprek met de leider van de Frisdenkers die zojuist het stadhuis binnen is gestoven. 'Kijk, burgemeester, de eigendomsakte heb ik en ook de sloop- en bouwvergunning. Allemaal voor het nieuwe samenzelfdoe-centrum dat uw naam zal dragen. Als u hier even tekent heeft Rommeldam een gekantelde omdenkcultuur en wordt u benoemd tot Frisdenker in de Eerste Graad!'

'Eerste Graad,' herhaalt de burgemeester langzaam terwijl hij Tom Poes glunderend aankijkt. 'Je kunt wel zien dat deze kleine professor grote mensenkennis heeft.' (wordt vervolgd)

Metz leest voor