Een paar maanden geleden kwamen we weer bij elkaar: jongens en meisjes van weleer die toentertijd leerden voor onderwijzer. Dat deden we twaalf jaar geleden voor het eerst (dat bij elkaar komen) en sindsdien is dit een driejaarlijkse traditie. Iedereen was er, die eerste keer, behalve een meisje dat het hoog in de bol had gekregen en Henk was er niet, want die was dood.
Over Henk heb ik toen een klein boekje geschreven, want ik wilde dat hij er ook bij was.
Dat boekje is geproduceerd door mijn toenmalige werkgever de Hogeschool van Amsterdam, ruim verspreid en al op Marktplaats verkrijgbaar.
Twee maanden geleden, toen we weer bij elkaar waren heb ik gezegd dat voor mij de koek op was. Dat ik niet meer zou komen, omdat mijn honger gestild was. Het wonderlijke van deze beslissing was dat ik daarna tegen Tj. kon zeggen dat ik haar vroeger niet braaf en tuttig vond, maar vrijmoedig en mij te machtig en dat ik L. nu met enige regelmatig bezoek, na haar val, in het ziekenhuis.
Het zijn 'toevallig' ook de twee 'meisjes', die mij in vertrouwen namen toen ik eertijds om munitie vroeg aan mijn oude klasgenoten voor mijn boekje over Henk. Dat deden ze belangeloos, openhartig en vrij.
Hen wil ik blijven ontmoeten, de anderen zal ik tegenkomen.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten