In eerste instantie denk ik dan:' Ja, waarom niet', maar in tweede instantie steeds vaker;'Tja, waarom wel.'
Ben ik lui geworden, heb ik mij van de wereld afgekeerd, of zit ik te wachten op een nieuwe heup?
Niks van dat alles.
Als ik er, zoals nu, even bij stilsta, kom ik toch tot de conclusie, dat ik de ('gezonde', zei ik vroeger) spanning niet meer wil, die bij mij toch altijd opspeeldebij een publiek optreden. Ik wil me niet meer laten bekijken, laten beoordelen, ik wil niet meer proberen waar te maken dat Freek geknipt is voor dit soort klusjes.
Sartre had het in de donkere jaren vijftig van de vorige eeuw over de blik van de ander die je per definitie van subject tot object maakt. De ander immers . bekijkt, besnuffelt en velt een oordeel over je, zonder dat je weet welk oordeel.
'L'enver, c'est les autres.' (De hel, dat zijn de anderen), zei Sartre dus. Dat gaat mij een streep te ver, maar ik stop met te bewijzen, dat ik wel deug.
freek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten