Expertise

Nu het buitenwater steeds maar bevroren blijft, wordt hier ook de roep om ervaren ijsmeesters luider, maar ze zijn er niet, althans niet in voldoende mate. Die expertise is door de warme winters en een ander sociaal klimaat verloren gegaan. In mijn jeugd vormden uitgevroren koudegrondtuinders en bouwvakkers de IJswegencentrale. Daar was je lid van, je speldde het lidmaatschapskaartje op je trui en je had vrij baan. Die baan was uitgezet, beproefd en werd geveegd door de mannen van de IJswegencentrale. Die wisten van wanten en alles van ijs.

Ikzelf ken ook een paar soorten ijs: bomijs, ijs waar het water onder weg was gemalen; fondant-ijs, smeltend ijs; wit ijs, zacht en bros; zwart ijs, sterk en taai. Ik ben 's door zwart ijs gezakt en dat was een wonderlijke ervaring. Je krijgt opeens het idee dat je door een dalletje schaatst, het ijs buigt mee. In paniek probeer je je uit dit steeds dieper wordende dalletje te klauwen, totdat het ijs plotseling zachtjes onder je breekt en je tot je borst in het water staat.

Terug naar de mannen van de IJswegencentrale: gelooide koppen onder bontmutsen met een flap voor de oren; waterige rode oogjes van de kou, barse gezagvolle stem van nature. Ze zijn er niet meer en ik ben bang, dat ze ook niet meer terugkeren.

freek