Zwijgertaal

Ik heb mezelf geabonneerd op de digitale nieuwsdienst van Pakhuis De Zwijger. Eigen schuld dus. Tweemaal daags krijg ik - ping, ping - verheven aankondigingen van stedelijke noviteiten. Meestal gaat het om uitvindingen van bestaande zaken (kapper, moestuin, leesmap). Ik kan me daar lekker aan ergeren, zoals krabben waar het jeukt ook lekker is. Wat moet een mens zonder ergernis? Dat abonnement op het digitale Wereldtijdschrift zeg ik niet op.
De lekkerste jeuk krijg ik van de omdraaitaal.

Tijdelijk is het nieuwe permanent.
Delen is het nieuwe hebben.
Links is het nieuwe rechts.
Praten is het nieuwe denken.
Ja is het nieuwe nee.

Poëzie om te krabben. En het kost helemaal niks.

Metz leest de post