"Een laffe aanslag" noemde minister van Defensie Eimert van Middelkoop de autbomaanslag op een konvooi Nederlandse soldaten in Afghanistan, waarbij één soldaat stierf. De kranten schreven het hem na. Een laffe aanslag.
Maar dat was het niet. Het is namelijk oorlog in Afghanistan en bij een oorlog schieten en bombarderen soldaten elkaar dood. Dat is belachelijk en erg en triest en een schande maar wel realiteit. Van Middelkoop had willen zeggen dat de gemene inborst van die autobomaanslagplegers blijkt uit het feit dat bij de ontploffing óók zeven Afghaanse kinderen werden gedood. Maar als hij dat zou zeggen geeft hij eigenlijk aan dat de aanslag op de soldaten een gewone oorlogsdaad is die pas verwerpelijk werd door de dood van de onschuldige kinderen. En dat kan hij natuurlijk niet zeggen tegen de nabestaanden van de gedode soldaat. Dus gebruikt hij in den brede de term laf. Ten onrechte.
Toch begrijp ik de minster wel want er zijn geen goede woorden te vinden. Tenzij je de Amerikaanse stijl hanteert: de soldaat sneuvelde in dat geval voor het goede doel, als een heuse patriot! Zo, denken de Amerikanen daar achteraan, da's gezegd , en nu verder niet meer over praten want als je doorpraat (en dus doordenkt) kun je al snel niet meer om de hete brij heen: het is erg, het leidt nergens toe, het is triest, het is een schande.
Metz leest de krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten