De kogel is door de kerk, vandaag om kwart over twee gaat de spuit in Djoeke. Dat klinkt stoer, maar het maakt me droef en melancholiek. Gisteren hebben vrouw, ik en Djoeke onze laatste gezamenlijke wandeling gemaakt. Het lage zonlicht was geelbruin in de eikenhakhoutsingel waar we liepen. Djoeke draalde en was moeilijk tot een sprintje te verleiden.
Vandaag brengen wij haar weg, ze weet van niks, of misschien voelt ze iets aan onze neerslachtige stemming. Ze ligt nu voor de kamerdeur en kijkt vrouw en mij aan: 'is er iets... ?' Vrouw wil er bij zijn als Djoeke sterft. Ik aarzel, lafbek, omdat ik weet dat ik ga huilen en dat voor iemand met AOW, die weet dat alle leven eindig is.
Misschien wacht ik buiten in de auto en gaat vrouw Djoeke tot de laatste snik troosten, misschien ga ik mee; ik zal het niet vertellen.
freek
3 opmerkingen:
Een beetje huilen kan nooit kwaad.
freek,
ik hoop voor djoeke en je vrouw dat je toch bij djoeke's einde kon zijn.
veel sterkte de komende dagen.
huil maar uit en fleur maar weer wat op in de eco cathedraal
frouk
He Freek,
Zojuist las ik je laatste bericht over Djoeke. Hou je haaks, jongen.
Groet, Arno.
Een reactie posten