Twee dames uit mijn straatje zorgen er al een paar jaar voor dat elke lente en zomer de straat vol staat met plantjes en bloemetjes. Rond een paar bomen en in een betonnen bak leven ze hun hobby uit. De meeste buren houden de bloemetjes in de gaten, roepen plukgrage kinderen tot de orde of steken hun duim in de lucht als een van de dames weer rommelt in zo'n minituintje. Guerilla gardening heet dat. Ik geef er weinig om maar de lokale overheid ondersteunt de tuinierende burger waar het kan. Alleen willen deze tuinvrouwen geen steun. Ze willen geen burgerinitiatief heten, geen bewonerskracht etaleren. Ze weigeren zich in een community te voegen, staan hun emailadres niet af aan de participatiemakelaar, eigenlijk willen ze alleen maar onder een paar kastanjes een handvol viooltjes laten bloeien. Zonde toch, dat ze niet meedoen aan de subsidieregeling buurttuinen en de planvorming voor nieuwe postzegelparken negeren.
Afgelopen week betrad een ambtenaar met een schoffel de straat. Ze keek eens rond waar geschoffeld kon worden en haar oog viel op de beginnende viooltjes. In tien minuten waren de drie minituintje weggeschoffeld.
Metz in de buurt
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten