Huichel

Huichel is van alle tijden, een geruststellende gedachte. Soms denk je: al die huichel van politici met hun newspeak, hebben wij dat? Ja, dat hebben wij, maar onze voorouders hadden het ook. Zo wendden de Belgen eind 19e eeuw altruïsme voor waar het om egoïsme draaide. Het veroveren van Congo werd thuis verkocht als een 'veldtocht tegen de slavernij'. Pure jaloezie: zij van boven doen in slaven, wij niet, dus zijn we tegen. Maar het ging zoals altijd natuurlijk om geld. Want nadat de Hollanders waren gestopt met de slavenhandel in Noord-Afrika, handelden de Arabieren onverdroten verder in het midden van dat werelddeel en dat schaadde de kersverse Belgische economische belangen ter plekke. Om niet de hele tijd hetzelfde smoesje op te hangen, legitimeerde Leopold II zijn veldtochten ook door het als een beschavingsoffensief te verkopen. In het Afrika-museum, opgericht in 1910 en gerenoveerd in 1960, kun je het allemaal lezen zonder de morele verkleuring van de actualiteit. Goed beschouwd is het meer een België-museum dan een Afrika-museum. Sterker nog: als je het zo bekijkt valt alle huichel juist weg. Ha, wat een verademing: een museum dat onverbloemd de geschiedenis laat zien.

"...openstellen van Midden-Afrika voor de beschaving."

 Metz in Brussel