M.

Ik ruim een kast op en vind een kaartje betreffende M.

M was een meisje toen ik een jongetje was en dochter van een dominee in ons dorp. Wij waren een tijdje op elkaar, hebben dat tegen elkaar gezegd en dat was het dan.
Haar moeder overleed in die tijd eerst en later haar vader, waarvan iedereen kon zien dat hij niet kon autorijden, bij een verkeersongeluk. Haar stiefmoeder nam de regie en dat ging niet goed.
M. wandelde soepeltjes door het gymnasium en ging iets geleerds studeren in Amsterdam. Ik ging daar enige tijd later werken.

Toen hoorde ik dat M verbleef in Huize Annette aan de Overtoom, een tehuis voor ongehuwde moeders. We spreken over eind jaren zestig. Ik toog daar heen en werd in eerste instantie niet toegelaten, omdat ik man was en geen familie. Na een klemmend beroep op mijn status als onderwijzer aan een school voor moeilijk opvoedbare kinderen, lukte dat toch.

M zat in een somber kamertje, haar kind was ergens anders opgeborgen en we hebben een poosje gepraat.
Daarna heb ik haar nooit meer gezien.

In 2006 hoorde ik dat ze was overleden. Ze had een moeizaam leven achter de rug. Ik schreef een brief aan haar broer R. waarmee ik als kind in de hoogste bomen was geklommen.
Enige tijd later kreeg ik een berichtje van hem.
Dat briefje vind ik nu terug.

R. heeft daarin een gedicht van M. opgenomen als een 'in memoriam':

Roerdomp

Als ik van school
naar huisga,
zie ik
aan de sloot
de roerdomp
stilletjes maar bang
verborgen
tussen lissen
als een paaltje staan

Het is de
eerste maal,
dat ik die
schuwe vogel zie.
hij staat daar
trillend
tussen 't tere riet,
denkt,
dat ik hem niet zie.

Zacht leg ik
m'n fiets neer
in de berm,
en geef hen een kans
om
weg te gaan.

M.

Ik vind het wel een mooi gedicht en denk ook, dat het soms raar kan lopen.

freek