Afscheid

Soms is de werkelijkheid meer bizar dan fantasie.
Zo vertelde een kennis met de hand op haar hart het volgende:

'Mijn vader was, dertig jaar geleden, ernstig ziek en ik waakte bij zijn ziekbed. Een verpleegster die met vakantie ging kwam mijn vader een hand geven. Het was een vrouw uit ons dorp en we noemden haar 'De nachtuil', omdat zij een voorkeur had voor nachtdiensten in het ziekenhuis. Ze gaf mijn vader een een hand en zei':' Nou dag meneer T, het allerbeste want we zien elkaar niet weer'.  Waarop de vader van mijn zegsvrouw luchtig antwoordde: ' Ja, want dan ben ik allang thuis'.  Waarop de verpleegster weer:' Nou nee, dat bedoel ik niet, u bent dan al overleden'.
Toen ze vertrok bleven we verbijsterd achter, totdat vader zei: ' Lit mem komme!'
( laat moeder komen)
Binnen veertien dagen was mijn vader begraven.'

freek