Rooms

R. is dood en begraven. Hij was heel vroeger mijn buurman, vriendelijk en goed rooms zoals de roomsen in Friesland zijn. Hij had gekuurd vanwege tbc en beheerde een sigarenenwinkel. Zijn vader D. had een imperium opgebouwd waaronder deze winkel, een rondvaartboot en een aardappelhandel. Veel van zijn zonen kregen een plekje in dit conglomeraraat van bedrijfjes en trouwden, via de pastoor, met roomse meisjes uit Limburg. De dochters werden onderwijzeres of deden de huishouding. Ook bij hen was de 'lifeline' naar Limburg zichtbaar.
Mijn vader had een winkel met electrische apparaten en wij hadden dus in de oertijd van de televisie al een toestel in de 'mooie kamer'. Toen via één van de eerste Eurovisie uitzending de witte rook van een pauskeuze zichtbaar zou worden, nodigde mijn vader onze roomse buren uit. Met z'n veertienen zaten ze rond het toestel en zonken bij het zien van de witte rook, met donderend geraas op de knieën. Althans zo kwam dat op mij, schrikachtige kleine heiden, over.
Buurman R heeft bijna vijftig jaar zijn speciaalzaak bestierd. Hij stierf op z'n zesentachtigste.
Ik was even in de roomse kerk van J om afscheid te nemen.
'In paradisum deducant te angeli', stond er geschreven.
Zijn God hebbe zijn ziel.

freek