Homo ludens

Voetbal kijken begint vaak veelbelovend maar zakt dan ineen (Freek beschreef het onlangs treffend). Afgelopen woensdag had ik plotseling mijn buik vol van het chagrijn dat spelers tegenwoordig uitstralen. Ik denk dat ze zo somber zijn omdat ze dat wel stoer vinden: onaangedaan reageren. Eerst zag ik Nasri scoren voor Manchester City en in plaats van hoi hoi te juichen, voor mijn part raar te dansen, wandelde hij terug naar de middencirkel alsof hij van het toilet kwam. Zaakje klaar, wat zal ik nu eens gaan doen.
Even later zag ik Ronaldo scoren voor Real Madrid. Hij maakte het nog bonter. Waar Nasri nog verveling  uitbeeldde, trok Ronaldo een chagrijnig gezicht. Ook zijn coach keek er naar alsof hij net zijn ontslag aangezegd had gekregen.
Homo ludens ligt gestrekt met een mes in de rug.
Kan de scheidsrechter dit soort verwende mannetjes niet vanwege ultiem spelbederf het veld af sturen?
Gelukkig huppelde even later een speler van  Dortmund blij in de armen van zijn kornuiten.

Metz kijkt tv