Pavlov

In een boekhandel kan ik het nooit laten om bij de afdeling poëzie onder de E te zoeken naar 'Een hond van Pavlov', een ragfijne dichtbundel van Jan Emmens. Mijn vriend Joost en ik waren er als een blok voor gevallen. We waren 17, hadden geen meisje, maar wel Pavlov. Geleend van de bibliotheek en vergeten terug te brengen. We hebben het als roofdrukje vermenigvuldigd en verspreid onder echte vrienden. Dat roofdrukje ben ik kwijt en ook dat ene exemplaar van Pavlov is opgelost in de vaart van volwassenheid. Maar de zinnen van Jan Emmens zijn gebleven. Op de rouwkaart van Joost stonden de mooiste:

Hoe komt wie vliegt ooit tot bedaren,
en wie niet vliegt ooit van zijn plaats?

'Een hond van Pavlov' stond er niet tussen bij Scheltema maar wel een bloemlezing, samengesteld door Wim Brands. En daar las ik wat ik zocht.


Pavlov

Bij dat van mensen vergeleken, is het denken
van honden beperkt, en hun dromen
daaruit slechts een verwarde keus.

Overdag in de onrust valt het niet op
maar in windstille nachten,
als niets beweegt, beweegt in mij
nog de onzekerheid, een hond
die huivert in zijn droom.


Metz in de boekhandel