facebook

Ik beleef een opgewonden en kinderlijk genoegen aan een door mij ontdekte facebookgroep, waar mensen uit mijn geboortedorp zich in hebben verenigd en elkaar foto's en  ansichtkaarten van vroeger laten zien. Tevens is men uitputtend in het noemen van oude namen. De wereld van toen gaat opnieuw open en ik geniet, dus ik ben oud.
Zo werd mijn tante G zaliger genoemd in een bijschrift bij een foto en ik heb een aanvulling gegeven die op het volgende neerkwam:
 Mijn tante G was vijftig jaar werkzaam als verkoopster van boerentextiel in een manufacturenwinkel en had geen pesioen opgebouwd. Ze werkte daarom door na haar vijfenzestigste en kreeg de laatste jaren in natura bertaald. Toen ze verhuisde naar een bejaardenoord vond de familie in de bedstee, de kasten en op het zoldertje van haar huisje hoog opgetaste stapels textiel: moltondekens, handdoeken, theedoeken, ondergoed. Genoeg voor een weeshuis.

freek