IJS 5

Precies 50 jaar geleden, liep ik over het meer, waarbij ik nu woon, naar huis. Het was mij, met een tiental anderen verboden om de finishplaats van de Elfmerentocht, Sneek, te halen. De baan was weg, de sneeuw had de overhand gekregen. De Elfmerentocht ( 110 km) gold als trainingstocht voor de Elfstedentocht, die de volgende dag zou worden gehouden. Niet voor mij, ik vond honderd kilometer al een heel end, maar voor de Uithammen, de van den Bergen en Papings.
Ik was dus gestrand, was het zat en wilde naar huis. Dat lag hemelsbreed vijf kilometer verderop. Ik ging met een aantal dorpsgenoten op pad, op leren slofjes, die je in klompen draagt en de noren in de hand. We hielden de hemelsbreedte aan, strompelden over de sneeuwduinen van het meer, haakten daarna soms in verborgen prikkeldraad  of verdwenen tot de schouders in een dichtgestoven sloot.
Thuisgekomen stond ik een half uur onder een hete douche.
Zo, dat was dan mijn heldenverhaal.

freek