Gisteren heb ik me het schompes gewerkt om de Ecokathedraal een beetje te fatsoeneren. Dat is eigenlijk tegen de filosofie, maar ik vond het zonde dat een, eertijds, prachtig gelegd straatje was verdwenen onder een dikke laag bladeren.
Vooruit maar.
Om 10.15 blies Berend ons tot pauze. In het atelier haalde hij een fles champagne tevoorschijn plus kaas en worst. Dat doettie voor het groepsgevoel, zegt hij. We hebben geproost en gepraat, zoals mannen doen, dus het was lachen geblazen.
Na de pauze nog een tiental ritten met de kruiwagen vol tegels tegen de heuvel op, maar toen was de pijp leeg.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten