Koeiendans

Al een maand of twee word ik elke ochtend gewekt door koeiendansende Friezen.
Deze mededeling vraagt om uitleg. Het zit zo: de woningbouwvereniging heeft een aannemer ingehuurd voor een flinke onderhoudsbeurt van het blok waar ik woon. Alle voegen worden half weggeboord, met hogedrukspuiten gereinigd en daarna weer ergens mee volgespoten; een tandsteenbehandeling op groot formaat. Een bedrijf uit Friesland doet het leeuwendeel van dit werk. Ik stel me zo voor dat een kranige buurjongen van Freek elke ochtend om kwart over vijf op de brommer door een mistig landschap naar een verzamelpunt rijdt (de rotonde bij Joure?) en vandaar met acht kornuiten naar Amsterdam wordt vervoerd. Ze zitten anderhalf uur opgevouwen in een Ford Transit en worden om kwart over zeven los gelaten in de binnentuin, precies achter mijn slaapkamer. Ze springen op de steigers heen en weer van plezier, laten harde boeren, schreeuwen iets over Heerenveen naar hun maten twintig meter verderop en godverdegodver dit en dat. Dan is het acht uur en vangt de eerste pauze aan. Ik trek me terug naar de woonkamer met krant, koffie en beschuit maar daar verschijnt al ras een bushalte voor het raam die vast zit aan een hoogwerker. In die abri staan twee Friese mannen die de kozijnen komen schoonspuiten. Goedemorgen. Gelukkig is er dan het archief van de gemeente of van het Persmuseum. Om drie uur vertrekken ze weer naar het hoge noorden; een echte arbeider staat niet in de file.

Metz is thuis