Stil

Het was gisteren stralend, fris weer, dus ik ging met hond Bijke de velden in om te luisteren en te kijken. Dat viel tegen. Het gras was weliswaar fris groen, de schapen vuilwit, maar verder was er niks te zien of te horen; geen kieviten  buitelend in de lucht geen grutto op een paal en zo ijzingwekkend stil dat de plotselinge alarmkreten van scholeksters, verderop bij het meer, mij deden opschrikken. . Van mijn jongensjaren herinner ik me de drukte in het vroege voorjaar. Elk vogelpaar en dat waren er honderden, bewaakte hun nestterritorium. Elk vogelmannetje sloofde zich in de lucht uit voor zijn wijfje. Een lucht vol gedoe en lawaai
En nu: ik zag niks, ik hoorde niks.
 Bijke rook iets en ging aan het graven naar een veldmuisje.

freek