Het was dus 'skûtsjesilen' bij ons en de organisatie had mij een taak gegeven: samen met Rob in een snelle boot surveilleren, om kijkboten uit het wedstrijdwater te weren en de kijkers op de wal een goed uitzicht te garanderen, door ankerende boten aan te roepen dat zij zich moesten verwijderen.
Dat valt nog niet mee zo'n taak. Schippers zijn een eigenzinnig volk en vaak niet genegen om op het eerste verzoek het anker weer te lichten. Toch lukte me het aardig; terwijl Rob de boot manouvreerde, hield ik het praatje waarin de ingrediënten :vriendelijkheid, begrip, overreding, zachte dwang en soms lichte dreiging (met de waterpolitie) in wisselende samenstelling een plek hadden.
Trouwens, vanaf het water hadden we een mooi uitzicht op een publiekslokatie waar een hoog hek de reguliere toeschouwer scheidde van de sponsorplek met catering.
Het gewone volk oogde, zo ver vanaf het water. fleurig en kleurig, de sponsormevrouwen -en meneren vormden vanuit de verte een wit, blauwige vlek, vanwege de keurigheid. En ze hadden een arrogante grote bek toen wij een sloep aanriepen die verboden voor hun sponsorwal lag.
freek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten