Een pleintje straten midden in de ecokathedraal is een bijna meditatieve ervaring. Dat komt door de ritmiek van het steentjes leggen. Naast elkaar in een geprepareerd zandbedje, en per regel stenen een beetje verschuiven door met een half steentje te beginnen. Klinkertje pakken, klinkertje leggen, klinkertje aandrukken... . Naarmate de tijd verstrijkt, treedt je een beetje buiten jezelf; je ziet je steentjes leggen en je verwondert je over de lichtheid van het bestaan als stratenmaker. De steentjes vleien zich als vanzelf op hun plaats.
Maar als je overeind komt om koffie te drinken, blijkt de rug stram en komt het nodige rek -en strekwerk er aan te pas, om het lijf wat souplesse terug te geven.
Toch mooi, zo'n pleintje dat onder je handen groeit!
freek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten