Anders

Het wordt anders, dat nieuwe voetbalseizoen. Mijn (voetbal)maat is overleden.

Een paar maanden geleden, ging hij plotseling dood en het verdriet was peilloos.

Hij was het, die mij weer enthousiast voor onze club maakte. Hij was de club ook altijd trouw gebleven. Ik niet. Meeliftend op de toenmalige succesen en de ligging van mijn werkplek, heb ik nog een uitstapje naar Ajax gemaakt, maar met toch altijd dat knagende gevoel van verraad in mijn lijf.

Mijn maat trok me weer terug en dat was goed. Hij kende trouwens iedereen bij de club en iedereen kende hem en mij kenden ze weer vaag als meeloper met hem. Toen hij dood was kwamen uit alle hoeken van wereld lieve berichten van voetbalspelers, die nog steeds veel om hem gaven.

Gisteren zat ik weer in vak 28, rij 11, stoel 7. Hij zit niet meer schuin achter mij. Zijn vrouw komt wel; dat is dapper.

Maar we zeiden na afloop tegen elkaar: 'De glans is er af.'

freek