Marco is de trainer van mijn cluppie. Hij was vroeger zo goed, dat hij San Marco werd genoemd. Mijn zoon schreef nog's een boek van ruim 300 pagina over hem vol: Het mysterie Marco.
Heilig en mysterieus, dat was hij en dat kwam door zijn toverachtig voetballen en zijn laconieke optreden in de media.
Nu zie ik hem langs de lijn zitten, met, karakteristiek, zijn vinger over zijn mond en bijna bewegingsloos. Maar als er iets mis gaat of een overwinning ligt voor de hand, maar toch... , dan komt er kortsluiting. Hij tolt om zijn as, hij vloekt, maakt wegwerpgebaren en schudt wanhopig het hoofd. Later voor de camera's van Studio Sport is hij weer de rust zelve.
Maar toch, Marco is meer mens geworden!
freek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten