Nog even over mijn tante Maaike; zij was de één na jongste dochter van de zes die mijn pake en beppe kregen. Mijn moeder was de jongste en er ging een dochter vroeg dood, dus de volgende kreeg weer dezelfde naam: Jeltje.
Tante Maaike, ging, na een halve Muloschool, naar Amsterdam om te werken; tegen ieders zin in, maar ze ging, vanuit het verre Friesland naar de onbekende stad. Ze kreeg een dienstje bij een welgestelde joodse familie, kreeg zelf verkering met een joodse jongen, totdat de oorlog tussenbeide kwam. Verzorgde in de oorlog eten voor onderduikgezinnen, bracht kinderen weg en kwam eenzaam uit de oorlog, omdat joods Amsterdam weggevaagd was. Ging na de oorlog samenwonen met tante Dien, die de enige overlevende van haar familie was en werd een hartstochtelijk vriendin van Israël. Verder werd ze gezinsverzorgster bij de NDSM scheepswerf en heeft heel wat kinderen in Amsterdam Noord op het rechte pad gehouden. Tegen de tachtig werd ze dement en opgenomen. Als ik haar bezocht vroeg ze steevast of ik haar dood wilde maken. Ze stierf verdrietig en verward in huize Tabitha aan de Amsteldijk.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten