Jongens

Ze zaten gisteravond  bij Pauw en Witteman: Heerts, Wientjes, Asscher. Ze waren het eens en uitgelaten, zoals jongens zijn als ze een partijtje voetbal hebben gewonnen. Vooral Wientjes speelde zijn rol voortreffelijk. Trok quasi verontwaardigd zijn wenkbrauwen op als Heerts iets kwijt moest om zijn oude achterban gerust te stellen, mompelde: 'dat moet ik dan nog maar's nalezen' als weer Heerts een quootje voor zijn SP-kader moest lozen en hield Asscher goedmoedig de hand boven het hoofd toen die steeds nadrukkelijk werd gevraagd waarom dit 'goede akkoord' niet meteen het regeerakkoord was geworden, een aantal maanden geleden. Zo doet een vriendenclub dat; onderling elkaar de maat nemen, maar pal tegenover een concurrerend vriendenclubje.
En iederen stralen: Asscher voorzichtig en wijs, Heerts veelbetekend opgelucht en Wientjes goedmoedig en groots.
Maar toch, een déjà vu wilde maar niet van het netvlies af: de jongens Rutte en Samsom, een aantal maanden geleden, schaterend en schouderkletsend, sloegen ze zich door één uur Pauw en Witteman.

freek