Bijke 25

Het klinkt sentimenteel, maar mijn hond is mijn 'allesie'. Naast vrouw en kinderen, natuurlijk, alhoewel. Mijn hond brengt mij overal in dit naakte land en ik kom ogen te kort. Zoals vandaag: Bijke spitst oren en snuffelt met de neus omhoog. Ik kijk in de richting waar naar haar neus wijst en ik zie twee buizerds in het hoge gras staan rond het kadaver van een haas. De ene buizerd slaat meteen op de vlucht, maar de tweede blijft roerloos staan en draait zijn kop bijna negentig graden om mij te volgen. Bijke snuffelt inmiddels al weer bij een veldmuizenhol, maar die zitten met dit koude weer lekker een eindje onder de grond. Ik maar fladderbewegingen met mijn armen en ook de tweede Buizerd vertrekt nu met tegenzin van zijn aas, om twintig meter verder weer neer te strijken. Kijken, loeren. Als ik na een half uur weer langs de zelfde plek kom zit de buizerd nog steeds een eindje van z'n prooi af. Hij vertrouwt ons niet.

freek