De bosnorm

De PvdA nodigde mij uit in het café en zeg dan maar eens nee. Met aan zijn rechterzijde een zorgondernemer en aan zijn linkerzijde een zorgwethouder mocht Wouter Bos vanaf een barkruk zijn zegje doen over de zorg. Dat het anders moet, goedkoper, klantgerichter, doelmatiger, en dat vonden wij ook, tussen het bestellen van de versnaperingen door. Vragen werden beantwoord, zorgen gedeeld en de serveerster kreeg steeds ruim baan. Aan het slot van het gesprek vroeg de presentator of Wouter iets zou willen veranderen aan het regeerakkoord als hij daartoe de macht zou hebben. Wouter – wij PvdA-ers spreken graag over Wouter, of over Diederik of Lodewijk; daarmee claimen wij voor onszelf een plekje op schoot – kijkt even omhoog en zegt dan: "Ja, ik vind het onwenselijk dat het regeerakkoord de salarissen van topbestuurders in de zorg aan banden wil leggen. We hebben namelijk kwaliteit nodig. Kijk maar wat er mis ging bij de IJsselmeerziekenhuizen en bij Philadelphia, grote zorginstellingen die onderuit gingen door gebrek aan kwaliteit in de top". Dank je wel Wouter, zo wil de presentator de discussie sluiten maar achteruit het café roept iemand: "Wil Wouter Bos beweren dat het debacle bij Philadelphia een gevolg was van te lage salarissen?" "Ja, nee, maar, want, mits, als, omdat en tenzij", draait Bos nu tien minuten op zijn kruk rond.
Ik weet genoeg. Eerst had je Kok die na het verlaten van de politiek het grote graaien goedkeurde. Toen had je die FNV-voorzitter wiens naam ik altijd vergeet en omdat hij het niet waard is om gegoogled te worden blijft dat zo, die over-de-top-salarissen verdedigde. En nu hebben we dus Bos. Volgende keer maar naar een fatsoenlijk café.

Metz is van de partij