Sint 2

In mijn arbeidzaam leven als hulpsinterklaas heb ik het nodige meegemaakt. Eén voorval wil ik u niet onthouden. Hulpsint was ingehuurd door een openbare montessorischool op de Oostelijke Eilanden. In Amsterdam natuurlijk en het was in het begin van de grote ontginning van dit havengebied. Scholen werden gesticht en yuppen kwamen wonen. Deze keer zou ik aankomen in de bakfiets van 'De Verhalenman' , die toentertijd langs de scholen fietste en verhalen vertelde. Wij hadden ons verstopt achter een flatgebouw en op signaal van de schooldirecteur zou de verhalenman op de trappers gaan staan en Sint naar school fietsen. Als extra gimmick zou Sinterklaas saxofoonspelend aankomen, want ik had in die tijd saxofoonles en drie sinterklaasliedjes uit mijn hoofd geleerd. U merkt het al, ook mij was niks te dol om er een lachwekkende vertoning van te maken.
Wachtend achter die tochthoek bij het flatgebouw zagen we opeens over het IJ  een sleepboot aankomen (type Amsterdammer) en tegelijkertijd stelden de kinderen van  de concurrerende christelijke school zich op aan de kade. Dit was dus een lelijke streep door onze rekening van onze eigen intocht, immers, moesten wij wachten op de collega en gaven we dan onze eigen glorieuze intocht niet prijs? Met enige tegenwoordigheid van geest loste ik dit probleem op. Ik gaf  De Verhalenman het consigne dat hij gas moest geven en Sint verscheen vanachter het flatgebouw voortgestuwd door een wild trappende Verhalenman. Om de zaak nog wat luister bij te zetten blies ik op mijn sax een lange lage G, hetgeen een perfecte imitatie van een stoomfluit was. Alle wachtende christelijke kindertjes op de kade draaiden zich als bij toverslag om en lieten de boot de stoomboot. Wuivend passeeerde ik hen en stopte pas na honderd meter bij de openbare school, waarvan de kleuters zich net buiten lieten opstellen.
Toen ik waardig de school binnenschreed, zag in de verte de verbijsterde kindergezichtjes van de kadekinderen, en weer verderweg op het IJ, de sleepboot die nog even te gaan had.

freek